Bogacki Władysław, jeden z najwybitniejszych fotografików polskich w okresie międzywojennym. Członek Fotoklubu Polskiego. Profesor, z zawodu pedagog, matematyk, ukonczył politechnikę i uniwersytet we Lwowie oraz Uniwersytet Jagielloński w Krakowie.

 

Bieniawski Zbigniew (1899 - 1963), fotografik lwowski, inżynier lotnik, asystent dra Henryka Mikolscha na Politechnice Lwowskiej. W latach międzywojennych wystawiał często i wiele: bromoleje, wielowarstwowe gumy, izohelie, trójbarwne pigmenty, noszące zawsze wybitne piętno swoistej indywidualności. Od 1931 roku był członkiem Fotoklubu Polskiego. W czasie wojny służył w RAF-ie w stopniu podpułkownika.

Wacław Nowak urodził się w 1924 roku w Krakowie. Od 1957 roku był członkiem ZPAF. W latach 1964-70 prowadził według własnej koncepcji wykłady i ćwiczenia z fotografii na Wydziale Form Przemysłowych ASP w Krakowie. Zajmował się m.in. fotografią eksperymentalną, portretową i reportażową. Oprócz wystaw zbiorowych miał dziesięć prezentacji indywidualnych, współpracował też z wieloma wydawnictwami. Szczególnie cenił udział w wystawach Fotografii Subiektywnej i Fotografów Poszukujących oraz zorganizowanych przez Międzynarodowe Muzeum Fotografii im. G. Eastmana (USA). Otrzymał tytuł honorowy Międzynarodowej Federacji Sztuki Fotograficznej (FIAP). Zmarł w 1976 roku w Krakowie.

 

Marian Dederko (1880 - 1965) - inżynier elektryk, fotografik polski, pracował metodą techniki gumowej (również wielobarwnej), wraz z synem Witoldem opracował i stosował nową metodę nazwaną fotonitem, polegającą na daleko posuniętym retuszu pozytywu, reprodukowanego następnie w technice gumowej. Fotonit w swojej skrajnej postaci, w której grafika dominowała nad fotografią, nie znalazł w Polsce naśladowców. Poza Marianem Dederką ten rodzaj fotografii uprawiał tylko jego syn Witold. Podstawowa cecha fotonitu, w której szeroko praktykowany retusz służył do zniwelowania ostrości rysunku, a z drugiej strony do podkreślenia tego, co było istotne dla kompozycji i wymowy obrazu, odbiła się szerokim echem w pracach polskich fotografów okresu międzywojennego. Od 1930 roku należał do Fotoklubu Polskiego, będąc członkiem Kapituły Seniorów.

 

Ignacy Płażewski (1899 – 1977) - Fotografik. dziennikarz, propagator czytelnictwa, fotografik i historyk fotografii, działacz i promotor kultury, organizator ruchu fotograficznego w Łodzi powojennej. Członek tajnego harcerstwa. Uczestnik walk 1918-20. Absolwent Szkoły Nauk Politycznych w Warszawie. Wydawca Biblioteki Domu Polskiego najtańszej polskiej książki w prenumeracie. Naczelnik wydziału Państwowego Wydawnictwa Książek we Lwowie. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi Wawrzynem Polskiej Akademii Literatury. W czasie wojny pozbawiony zawodu wydawcy zajął się profesjonalnie fotografią. W 1944 mianowany szefem Wojskowego Instytutu Naukowo Wydawniczego, w 1950 w stopniu pułkownika zostaje wyrzucony z wojska a, następnie aresztowany. 

 

 

Bolesław Gardulski urodził się w Małopolsce Wschodniej 27 IX 1885. Z zawodu prawnik, wieloletni członek Związku Sędziów i Prokuratorów, Związku Zawodowego Pracowników Państwowych R.P i Zrzeszenia Prawników Demokratów; z zamiłowania fotografik, krytyk, publicysta i animator ruchu fotograficznego w Polsce. Wspólnie z Tadeuszem Cyprianem oraz Tadeuszem Wańskim na początku lat 20-ch XX wieku tworzyli nieformalną grupę artystyczną zwaną poznańskim "Trójlistkiem".

 

 

Wojciech Buyko (ur. w 1882 w Szawlach na Litwie - zm. po 1942 w Rosji), artysta fotografik. Członek Fotoklubu Wileńskiego, raczej członek korespondent, gdyż przeważnie mieszkał poza Wilnem, głównie w Brześciu. Na jego bogatą twórczość wpłynął niewątpliwie Jan Bułhak, ale raczej w sensie inspirującym. Buyko chadzał własnymi drogami i zbierał liczne nagrody i dyplomy na wystawach, począwszy od pierwszego salonu międzynarodowego w Warszawie (1927r.), na którym zadebiutował głośnym potem " Niebem wiosennym".