Henryk Mikolasch urodzony w 1872 we Lwowie - docent fotografii na Politechnice Lwowskiej, pierwszy fotografik polski. Był potomkiem znanych lwowskich aptekarzy. Jako młody człowiek zainteresował się fotografią i tej właśnie pasji poświęcił swoją przyszłość. Fotografował od 12 roku życia. W dziedzinie fotografii był samoukiem. Członek Kapituły Seniorów Fotoklubu Polskiego. Obdarzony wybitnym talentem artystycznym, odbywał studia malarstwa pod kierunkiem Stanisławskiego i Fałata. Z zawodu był chemikiem. Od 1921 r. kierował Zakładem Fotografii w Politechnice Lwowskiej. Uprawiał fotografię portretową, ale także eksperymentował z technikami szlachetnymi. Popularyzował fotografię, szczególnie wśród młodzieży.

Uprawiał sztukę malarską na równi z fotograficzną. W fotografii debiutował w 1903 roku we Lwowie i w Budapeszcie. Był inicjatorem polskiego ruchu fotografii amatorskiej. Wybrany w 1903 roku, na prezesa Klubu Miłośników Sztuki Fotograficznej - przyjmuję tę funkcje pod warunkiem że Klub przekształci się w Lwowskie Towarzystwo Fotograficzne, którego zadaniem będzie krzewienie fotografii artystycznej, organizowanie wystaw i udział członkówtowarzystwa w wystawach zagranicznych.

W 1905 roku wydał "Album Fotografów Polskich", zawierajacy kilkadziesiąt reprodukcji ówczesnych amatorów, a przede wszystkim słowo wstępne, będące niejako wyznaniem wiary polskiej sztuki fotograficznej.

Działał również jako publicysta, z jego inspiracji powstaje czasopismo "Wiadomości Fotograficzne" , Jego publikacje uczyły sztuki i techniki fotograficznej. Ulubionej przez niego technice gumowej, której był niezrównanym mistrzem, poświęcił swoją ostatnią pracę. Pracując na Politechnice Lwowskiej wykształcił wielu studentów gruntownie obeznanych z fotografą, wśród których odkrył i rozwinął niejeden duży talent artystyczny jak np. Zbigniewa Bieniawskiego czy Jana Neumana, swojego późniejszego asystenta.

Mikolasch Henryk umiera w 1931 roku. Został pochowany na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.