Dokument filmowy to bardzo szczery, ujmujący i osobisty autokomentarz artystki prezentujący jej poglądy na temat fotografii. W filmie obserwujemy metody pracy i sposoby pojednywania portretowanych postaci. W filmie został uchwycony moment fotograficznego zjednoczenia mieszkańców z ich domem.
Zofia Rydet, urodzona w 1911 w Stanisławowie, zmarła w 1997 w Gliwicach. W wieku 40 lat odżyła w niej młodzieńcza fascynacja fotografią. W 1954 roku, zachęcona sukcesami w lokalnych konkursach fotograficznych, wstąpiła do Gliwickiego Towarzystwa Fotograficznego, gdzie rozwijała umiejętności i ważne przyjaźnie z innymi fotografami. W 1961 roku już jako członkini ZPAF przeprowadziła się z Bytomia gdzie prowadziła sklep papierniczo-zabawkarski do Gliwic, gdzie od 1963 roku uczyła fotografii na Politechnice Gliwickiej. Jedna z najwybitniejszych postaci fotografii polskiej znana głównie z cykli fotograficznych takich jak: "Zapis socjologiczny", "Mały człowiek", czy "Czas przemijania".
Andrzej Różycki jest również autorem kilkudziesięciu filmów dokumentalnych m. in. "Kalwaria Marii Wnęk:, "Drzewa", "Fotograf Polesia.
Nagrody
- 1990 - Łódź (Festiwal Mediów "Człowiek w zagrożeniu")-Grand Prix "Biała Kobra"
- 1990 - Kraków (Krakowski Festiwal Filmowy - Międzynarodowy Konkurs Filmów Krótkometrażowych; do roku 2000 Międzynarodowy Festiwal Filmów Krótkometrażowych)-Brązowy Smok
- 1990 - Kraków (Międzynarodowy Festiwal Filmów Krótkometrażowych)-Nagroda Dziennikarzy
Andrzej Różycki ur. 1942 r. w Baranowiczach - artysta fotograf, filmowiec, kolekcjoner i znawca sztuki ludowej. Odznaczony medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Od 1969 roku mieszka w Łodzi. Członek ZPAF od 1966, a od 2002 członek honorowy.Swoją drogę artystyczną rozpoczynał w Toruniu. Studiował konserwację zabytków i muzealnictwo na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, od 1964 r. razem m. in. z Józefem Robakowskim, Antonim Mikołajczykiem, Czesławem Kuchtą i Jerzym Wardakiem współtworzył grupę fotograficzną Zero 61 (1961-1969). Brał udział w przełomowych dla polskiej fotografii wystawach: Fotografia subiektywna(Kraków, 1968), Kuźnia (Toruń, 1969), Fotografowie poszukujący (Warszawa, 1971). W 1969 r. rozpoczął studia na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi (ukończone w 1975). W 1970 r., wraz z Wojciechem Bruszewskim i Józefem Robakowskim zainicjował działalność Warsztatu Formy Filmowej (1970-1977), uczestniczył w jego najgłośniejszych wystąpieniach m. in. Akcja Warsztat (Muzeum Sztuki w Łodzi, 1973), Przekaz osobowości Wacława Antczaka (XII Biennale w Saõ Paulo, 1973). Do istotnych prezentacji indywidualnych Różyckiego w tamtym okresie należą: Fotografia warunkowa (Łódź, 1973), Konkluzje fotograficzne (Łódź, 1976), Reguły gry (Lublin, 1978), Analityczne rozpoznanie fotografii(Warszawa, 1979) - łączył w nich charakterystyczną dla siebie poetykę z neoawangardowym nastawieniem na badanie struktury samego języka przekazu, jego możliwości i ograniczeń. W 1979 r. wpłynął na powstanie formacji Łódź Kaliska, która obwołała go swoim patronem. W latach 80. jego twórczość ewoluowała w kierunku coraz głębszego nawiązania do sfery sacrum, poruszała wątki antropologiczne, odwoływała się do sztuki i duchowości ludowej m. in. wystawy Koszulki Panny Marii (Łódź, 1986), Moje prywatne kalwarie (Łódź, 1989), Drzewo poznania (Łódź, 1990), Raj tracony (Warszawa, 1990). Ważnymi aspektami dzieła artysty stały się stosunek do przeszłości, również przeszłości fotografii: wystawy Fotografia nostalgiczna (Łódź, 2005), W hołdzie św. pamięci fotografii analogowej (Warszawa, Łódź, 2009), Monidło - wstępna próba rehabilitacji (Lublin, 2011), oraz dyskurs z twórczością Zofii Rydet, m. in. wystawa Fotoandrzejozofia (Łódź, 2010).