Wywiad nagrany został w mieszkaniu Jerzego Lewczyńskiego w Gliwicach w czerwcu 2012 roku. Artysta wspomina niezwykły dorobek artystyczny od działania w Gliwickim Towarzystwie Fotograficznym, póżniej w ZPAF gdzie rozwijała swoje umiejętności i konsekwentnie realizowała własne projekty fotograficzne.

Zofia Rydet (1911-1997) - jedna z najwybitniejszych postaci fotografii polskiej, jest autorką takich cykli, jak: „Mały człowiek”, „Czas przemijania”, „Świat uczuć i wyobraźni”. Ten ostatni został wydany w 1979 roku jako album ze wstępem Urszuli Czartoryskiej, złożony z serii poetyckich fotomontaży o dużej sile oddziaływania emocjonalnego, który opowiada, według słów autorki, „o człowieku zagrożonym już od chwili narodzin – o jego obsesjach, uczuciach, osamotnieniu, pragnieniach, o lęku, przed którym ratuje go tylko miłość, o tragedii przemijania, o strachu przed zagładą i zniszczeniem”. Kolejny cykl, „Ślady”, jest poruszającym świadectwem potrzeby obecności samej artystki poprzez wizerunek fotograficzny. Niewątpliwie jednym z najważniejszych dokonań Zofii Rydet jest stworzenie cyklu „Zapis socjologiczny”. Jest to wykonana w kilkudziesięciu tysiącach negatywów monumentalna dokumentacja człowieka i społeczeństwa, realizowana samodzielnie w kilkunastu województwach całej Polski, a także za granicą. Ostatnią ważną serią stała się stworzona na przełomie lat 80. i 90. „Suita śląska”, na którą składają się kolaże i fotomontaże zawierające autocytaty z wcześniejszych fotografii, głównie z „Zapisu socjologicznego”, które artystka skomponowała na kształt ludowych przedstawień sakralnych, z kwiatami polnymi, materiałami, wycinkami z gazet. Jej prace znajdują się w najważniejszych zbiorach polskich, w tym w Muzeum Narodowym we Wrocławiu, w Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Fotografii w Krakowie, Muzeum Śląskim w Katowicach, a także poza granicami kraju: w Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Centre Georges Pompidou w Paryżu, Museum of Modern Art w Kioto i w National Museum of Photography, Film and Television w Bradford.

Andrzej Różycki ur. 1942 r. w Baranowiczach - artysta fotograf, filmowiec, kolekcjoner i znawca sztuki ludowej. Odznaczony medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Od 1969 roku mieszka w Łodzi. Członek ZPAF od 1966, a od 2002 członek honorowy.Swoją drogę artystyczną rozpoczynał w Toruniu. Studiował konserwację zabytków i muzealnictwo na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, od 1964 r. razem m. in. z Józefem Robakowskim, Antonim Mikołajczykiem, Czesławem Kuchtą i Jerzym Wardakiem współtworzył grupę fotograficzną Zero 61 (1961-1969). Brał udział w przełomowych dla polskiej fotografii wystawach: Fotografia subiektywna(Kraków, 1968), Kuźnia (Toruń, 1969), Fotografowie poszukujący (Warszawa, 1971). W 1969 r. rozpoczął studia na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi (ukończone w 1975). W 1970 r., wraz z Wojciechem Bruszewskim i Józefem Robakowskim zainicjował działalność Warsztatu Formy Filmowej (1970-1977), uczestniczył w jego najgłośniejszych wystąpieniach m. in. Akcja Warsztat (Muzeum Sztuki w Łodzi, 1973), Przekaz osobowości Wacława Antczaka (XII Biennale w Saõ Paulo, 1973). Do istotnych prezentacji indywidualnych Różyckiego w tamtym okresie należą: Fotografia warunkowa (Łódź, 1973), Konkluzje fotograficzne (Łódź, 1976), Reguły gry (Lublin, 1978), Analityczne rozpoznanie fotografii(Warszawa, 1979) - łączył w nich charakterystyczną dla siebie poetykę z neoawangardowym nastawieniem na badanie struktury samego języka przekazu, jego możliwości i ograniczeń. W 1979 r. wpłynął na powstanie formacji Łódź Kaliska, która obwołała go swoim patronem. W latach 80. jego twórczość ewoluowała w kierunku coraz głębszego nawiązania do sfery sacrum, poruszała wątki antropologiczne, odwoływała się do sztuki i duchowości ludowej m. in. wystawy Koszulki Panny Marii (Łódź, 1986), Moje prywatne kalwarie (Łódź, 1989), Drzewo poznania (Łódź, 1990), Raj tracony (Warszawa, 1990). Ważnymi aspektami dzieła artysty stały się stosunek do przeszłości, również przeszłości fotografii: wystawy Fotografia nostalgiczna (Łódź, 2005), W hołdzie św. pamięci fotografii analogowej (Warszawa, Łódź, 2009), Monidło - wstępna próba rehabilitacji (Lublin, 2011), oraz dyskurs z twórczością Zofii Rydet, m. in. wystawa Fotoandrzejozofia (Łódź, 2010).