Jedna z dawnych technik pozytywowych tak zwanych szlachetnych (specjalnych). Skopiowany obraz na papierze bromosrebrowym odbielano w roztworze miedziowo-chromianowym (siarczan miedziawy - 6 g, bromek potasowy - 6 g, dwuchromian potasowy lub amonowy - 2 g, woda do objętości 1 litra), w którym znikał obraz srebrowy, a powstawał relief wskutek zgarbowania żelatyny w różnym stopniu w różnych partiach obrazu (w miejscach ciemnych - żelatyna zgarbuje się całkowicie; w światłach prawie wcale). Po wypłukaniu i namoczeniu papieru w zimniej wodzie w miejscach nie zgarbowanych żelatyna spęcznieje najbardziej, tworząc wypukłości. W miejscach zgarbowanych żelatyna spęcznieje w mniejszym stopniu, w miejscach mocno zgarbowanych powstaną partie wklęsłe. Mokry, osuszony bibułą papier pokrywa się tłustą farbą drukarską rozrobioną wałkiem na szkle. Pokrywanie farbą odbywa się za pomocą pionowych uderzeń skośnie ciętego grubego pędzla. Farba najmocniej przyjmowana jest przez miejsca najsilniej zgarbowane, wypukła, spęczniała żelatyna nie przyjmuje zaś farby. Nakładanie farby pędzlem można dowolnie dozować, uwypuklać, przyciemniać lub rozjaśniać czy pomijać pewne fragmenty, dobierać różne barwy, co daje dużą swobodę w indywidualnym potraktowaniu tematu.