Album "Euroland" którego autorem jest Bogdan Konopka, zawiera 24 czarno-białe fotografię, przedstawiających własną wizję europejskich miast, artysta uchwycił na fotografiach Bytom, Mińsk, Lwów, Pragę, Berlin czy Paryż w ich niepokojącej i nieskończonej zdolności do znikania i odradzania się. Książka została wydana w w 2004 roku, przez wydawnictwo Lieux Dits z okazji wystawy indywidualnej w Galerii Le Bleu du Ciel w Lyonie.
W tym, co nam się wydaje, nic nie jest wymyślone, a każdy obraz ma bardzo dokładne odniesienie do miejsca i czasu wykonania zdjęcia. Bogdan Konopka skrupulatnie lokalizuje swoje przestrzenie i nie pracuje na chybił trafił, choć wie, jak uchwycić przypadkowe spotkanie i sprawić, by zaistniało jako obraz. Jak sam mówi: "nie robię zdjęć dla przyjemności, fotografia wymaga bycia dokumentem swoich czasów". Jego uważne spojrzenie na świat skupia się w szczególności na środowisku miejskim, Europie, większej części świata, a także na Chinach, do których został ponownie zaproszony. Oczywiście łatwo zapomnieć, ale nadal trzeba przypomnieć, że jego rodzinne miasto, Wrodaw, zostało zniszczone w trzech czwartych, a dzieciństwo spędził całkowicie w ruinie. Ale nie myśl, że jego obrazy są smutne lub melancholijne, że szczególnie szuka przeszłości, typowej lub zwyczajnej. Nie myśl też, że goni za efektownymi, przedwczesnymi wyburzeniami lub katastrofalnymi wypadkami, jest bardzo zadowolony z codzienności i codzienności.
Bez osądu, bez potępienia, bez niepotrzebnego wpływu, przejmuje kontrolę nad upływem czasu. "Zbawienie naszej duszy jest w naszych rękach", powiedziałby mu Gaston Bachelard. Niezależnie od tego, czy chodzi o oficjalny rozkaz, w którym zostanie poproszony o zdanie sprawozdania z "utajnionego dziedzictwa", czy o osobiste ujęcia, w których chętniej przywiąże się do tego, co sam nazywa "dziedzictwem niczego". Tkanka miast "w nieustannej przemianie", którą nam dostarcza; ta skóra, która gromadzi się, znika, jest codziennie odbudowywana. A patrząc na jego fotografie Warszawy, Pragi, Zurychu, Paryża oczywiście zdajemy sobie sprawę, że każde miasto zachowuje zarówno swoje korzenie, jak i swoją osobliwość, ale też daje nam tę samą lekcję. W swojej zdolności do znikania i odradzania się niestrudzenie każdego dnia, wszystkie miasta są do siebie podobne. Nie odchodząc od cichego uporu w zapisywaniu losów miast, Bogdan Konopka postanowił przełożyć całą jego plastyczną rzeczywistość, czyli nadać kształt temu, co widział. Ale ta "plastyczność", aby stać się rzeczywistością fotograficzną, wymaga solidnego mistrzostwa technicznego. Najmniejszy wiatr faluje lub sprawia, że obrazy pojawiające się na powierzchni wody znikają. Mówią, że ma cierpliwość grawera, wie, jak przetłumaczyć to, co widział. W trakcie wykonywania i wywoływania fotografii pracuje nad swoimi skalami szarości, dopóki nie uzyska tych obrazów, których światło niezwykle fascynuje, jak dagerotypy. Oszczędzając nam bolesnego doświadczenia upływającego czasu, tak często kojarzonego z fotografią, Bogdan Konopka pogrąża nas w stan subtelnej łaski i daje trwanie w najczystszej postaci. Z obrazami sprzecznymi z modą i trendami, obrazami, które nie mają ani liczby, ani wymiaru, Bogdan Konopka jest wolny, wolny od niebezpiecznej troski o robienie tego, czego się od Ciebie oczekuje. Z łatwością przemierza najróżniejsze terytoria i pokazuje nam, że poprzez wszystkie różnice zawsze możemy zbudować tożsamość.
Françoise Paviot
Euroland
- Fotografie: Bogdan Konopka
- Teksty: Françoise Paviot, Gilles Verneret, Bogdan Konopka
- Wydawca: Lieux Dits
- Rok wydania: 2007
- ISBN: 2-914528-07-8
- Ilość stron: 64
- Wymiary: 152x190mm
- Oprawa: miękka
- Język: francuski
- Wydanie: pierwsze
Bogdan Konopka (1953-2019) - fotograf, krytyk, publicysta, pedagog i podróżnik. Należał do ZPAF. Tworzył od połowy lat 70. XX wieku. Był jednym z głównych twórców nurtu tzw. fotografii elementarnej, której program opracowywał w latach 1982-85 przy galerii Foto-Medium-Art we Wrocławiu. Fotograf i krytyk związany od roku 1994 z Pismem Artystycznym "Format" oraz Kwartalnikiem "Fotografia" (2000-12). Prowadził autorskie pracownie fotografii w Państwowej Wyższej Szkole Fotografii w Arles we Francji (1994-97), Warszawskiej Szkole Fotografii (2009-11) oraz w Ecole de la Photographie de Vevey w Szwajcarii (2006-16). Laureat Grand Prix de la Ville de Vevey w Europejskim Konkursie Fotografii w 1998 roku. W swej twórczości preferuje fotografię srebrową, najchętniej wielkoformatową. Interesują go nade wszystko możliwości rejestracji indywidualnych aspektów przeżyć duchowych nazywanych roboczo pejzażem wewnętrznym. Prace artysty są wystawiane w wielu krajach na całym świecie, znajdują się w kolekcjach znanych muzeów, m.in.: Centre Pompidou w Paryżu, Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie, Collections du Ministre de la Communaute Francaise de Belgique w Brukseli, Domu Fotografii w Moskwie.
Podobne artykuły: