Katalog wystawy Zygmunta Rytki "Ciągłość nieskończoności" która miała miejsce od 3 października do 19 listopada 2000 roku, w Muzeum Sztuki w Łodzi.

W latach 80. w polskiej fotografii pojawiły się nowe tendencje, odwołujące się do sfery marzeń i fantazji tak artysty, jak i odbiorcy dzieła. Dzieło fotograficzne przestało być narzędziem badania otoczenia, przedstawiania go czy interpretowania. Twórcy zaczęli traktować rzeczywistość, odwzorowywaną na papierze światłoczułym czy innym nośniku, jako katalizator wewnętrznych przeżyć o charakterze moralnym, filozoficznym czy wręcz religijnym. Teoria, którą na początku XX wieku sformułował La Sizeranne, że fotografowie już nie kopiują natury - oni ją interpretują, została tym samym w sposób najbardziej dramatyczny podważona: nie mamy tu już do czynienia ani z kopiowaniem, ani z interpretacją. Powstała nowa jakość, nowe podejście do tak na pozór już dobrze znanego medium.

Zygmunt Rytka jest twórcą zmuszanym wewnętrzną potrzebą do poszukiwania kontaktu z nieodgadnionym. Niepokój poszukiwacza stojącego twarzą w twarz z komplikacją nieskończoności świata materialnego, prowokuje do podejmowania prób jego uporządkowania, wyprowadzenia zasady, której zastosowanie połączy dwa brzegi strumienia, tak sobie bliskie i tak jednocześnie odległe. Ważna dla artysty symbolika rzeki, jej brzegów i koryta, a przede wszystkim -kamienia, jest przebogata i prowokuje do podejmowania prób zmierzenia się z absolutem. Na drugim końcu znajduje się rzeczywistość odbiornika telewizyjnego w przeciętnym domu, szczególnie charakterystyczna dla lat stanu wojennego w Polsce: wiadomości, odpowiednio spreparowane przez tych, którym to było potrzebne, fikcja zastępująca prawdę. Jest to rzeczywistość szklanego ekranu, mająca niewiele wspólnego z absolutem, za to wiele z praniem mózgu. To jednak także jest składnik naszej realności. Ale przecież nigdy niczemu na ziemi nie przysługuje niezmiennie jeden i ten sam atrybut; rzeczy i zjawiska mają swoją historię, trwają w czasie, zmieniają się.

Eksponowane na wystawie prace lokują się na dość wyraźnej osi: między sacrum absolutu a profanum codzienności. Autora jeszcze jeden aspekt jest niezwykle istotny - to czas. Mamy zatem do czynienia z próbą opisania nie tyle świata czy jego składowych, lecz kondycji człowieka zagubionego na wielu osiach między skrajnościami. Opis ten jest o tyle niezwykły, że przemawia do każdej wrażliwej osoby, głęboko porusza i zmusza do refleksji. Wystawa Ciągłość nieskończoności Zygmunta Rytki jest więc fragmentem zaledwie, ale bardzo ważnym, dyskursu, o naszym miejscu w świecie, który zastaliśmy, ale który stale zmieniamy, kształtując go na obraz i podobieństwo swoje... Pragnę podziękować wszystkim instytucjom i osobom prywatnym, dzięki którym wystawa mogła być zrealizowana. Mam nadzieję, że będzie ona dla wszystkich powodem do satysfakcji.

Mirosław Borusiewicz

Ciągłość nieskończoności

• Kurator wystawy i koncepcja katalogu: Krzysztof Jurecki
• Teksty: Mirosław Borusiewicz, Krzysztof Jurecki, Zygmunt Rytka
• Współpraca: Magdalena Ignaczak
• Redakcja: Elżbieta Fuchs
• Projekt graficzny: Mariusz Łukawski Zygmunt Rytka
• Współpraca: Marcin Bauer, Andrzej Miastkowski
• Tłumaczenie: Małgorzata Foggteksty Zygmunta Rytki Alina Kwiatkowska, wstęp, tekst Krzysztofa Jureckiego i wywiad Anny Leśniewskiej oraz s. 30 i 32 Maciej Świerkocki - s. 62
• Wydawca: Muzeum Sztuki w Łodzi
• ISBN 83-87937-10-X
• Rok wydania: 2000
• Ilość stron: 71
• Wymiary: 206x270mm
• Oprawa: miękka
• Język: polski, angielski
• Wydanie: pierwsze

Wystawa była prezentowana również w galerii BWA w Zielonej Górze (V-VI 2001 r.), Galerii Pusta w Katowicach przy Górnośląskim Centrum Kultury w Katowicach (XI-XII 2001 r.) oraz w Muzeum Historii Fotografii w Krakowie (VII 2001 r.).

Zygmunt Rytka (1947-2018) polski artysta intermedialny. Zajmował się fotografią, sztuką wideo i instalacją, był związany ze środowiskiem polskiej neoawangardy lat 70. oraz późniejszym środowiskiem sztuki niezależnej lat 80. Członek ZPAF od 1979 roku. Autor cykli fotograficznych, eksperymentalnych filmów i prac wideo, a także powstałych po roku 2000 instalacji oraz obiektów. Współpracował blisko z Małą Galerią w Warszawie oraz Galerią Wschodnią i Galerią FF w Łodzi. Od 1972 roku uczestniczył w ponad 100 wystawach zbiorowych i 20 indywidualnych. Otrzymał wiele nagród, między innymi: edal XX-lecia MHF w Krakowie (2007), Nagrodę Specjalną Ministra Kultury (2007), Srebrny Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis" (2009), Nagrodę im. Katarzyny Kobro (2011). Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Sztuki Współczesnej w Warszawie,, Muzeum Historii Fotografii w Krakowie, CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Museum Modern Art w Hünfeld, Kolekcji Fundacji Sztuki Współczesnej In Situ w Sokołowsku, Kolekcji Dolnośląskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych we Wrocławiu, Kolekcji Warmińsko-Mazurskiego Towarzystwa Sztuk Pięknych w Olsztynie, a także w kolekcjach prywatnych.