Witold Romer (ur. 14 lipca 1900 we Lwowie, zm. 19 kwietnia 1967 we Wrocławiu) - polski fotografik, profesor zwyczajny Politechniki Wrocławskiej, twórca i kierownik Katedry Fototechniki. Był synem wielkiego geografa, Eugeniusza, uczniem prof. Wojciecha Świętosławskiego. W końcu lat dwudziestych odbył peregrynację naukową i studiował w różnych uczelniach i zakładach fotograficznych w Europie.

W 1931 stworzył nową technikę pozytywową o nazwie izohelia, technika tonorozdzielcza, własnie dzięki połaczeniu elementów technicznych i artystycznych stała sie osiągnięciem na skalę światową.

W rok później, po śmierci Mikolascha, przejął prowadzenie Zakładu Fotografii na Politechnice Lwowskiej. Był kierownikiem działu fotomechanicznego w stworzonym przez ojca wydawnictwie „Książnica Atlas". W 1935 uzyskał doktorat z chemii fizycznej na Politechnice Lwowskiej.

W 1937 podjął wielką akcję razem z grupą fotografików, publikacji pocztówek fotograficznych wykonanych przez najlepszych mistrzów popularyzujących krajobraz Polski i dokonania polskie w okresie międzywojennym. Stworzyli wówczas serię tysięcy fotowidokówek, reprodukcji o wysokim poziomie estetycznym i technicznym.

Lata wojny spędził w Anglii, pracując w dziedzinie fotografii dla potrzeb RAF-u. Po wojnie we Wrocławiu, na tamtejszej Politechnice, gdzie się habilitował i został profesorem, objął pierwszą i jedyną jak dotąd Katedrę Fototechniki. Był nie tylko naukowcem i świetnymtecgnikiem, ale również wybitnym artystą. Został członkiem honorowym Kapituły Seniorów Fotoklubu Polskiego, członkiem ZPAF, Honoraire Excellence FIAP i innych organizacji. Był jednym z założycieli oraz pierwszym prezesem Wrocławskiego Towarzystwa Fotograficznego które powstało we Wrocławiu w 1947 roku. {nomultithumb}