Antoni Anatol Węcławski (1891-1985) artysta fotograf, esteta, wirtuoz techniki bromowej i entuzjasta technik szlachetnych, kolekcjoner zdjęć i sprzętu fotograficznego, pedagog, indywidualista, współtwórca środowiska fotograficznego. Nauczyciel w Białymstoku, po II wojnie światowej wykładowca w Państwowym Gimnazjum i Liceum Fotograficznym w Warszawie. Znakomity przedstawiciel polskiego piktorializmu w fotografii najaktywniej działający w okresie międzywojennym w latach 1927-1935.

Urodził się 20 marca 1891 roku w Białymstoku. Kształcił się w rosyjskim gimnazjum, jednak naukę musiał przerwać i podjąć pracę zarobkową. Pracował w firmach spożywczych i handlowych. Cały czas się kształcił, ukończył szkołę. Pracował w sklepach kolonialnych w Kielcach i Warszawie.

Fotografować zaczął około 1925 roku, kiedy zapisał się do Polskiego Towarzystwa Miłośników Fotografii, gdzie odbył kurs technik fotograficznych. Planował zostać fotografem zawodowym. W kolejnych latach uprawiał fotografię artystyczną, prezentując swoje prace podczas wystaw krajowych i zagranicznych.

Od 1932 roku był członkiem Fotoklubu Polskiego, do którego zaprosił go Jan Bułhak. Tadeusz Cyprian komentując wystawę na Salonie w 1928 r. stwierdził iż, "obraz Węcławskiego Wejście na wiadukt był jednym z najcelniejszych obrazów polskich".

Antoni Węcławski uczestniczył w licznych salonach fotografii artystycznej w kraju - m.in. Krajowy Salon Fotografiki we Lwowie 1932, V Międzynarodowy Salon Fotografii w Warszawie 1931, II Wystawa Fotografiki Polskiej w Zachęcie Sztuk Pięknych w Warszawie 1933, Konkurs p.t. Piękno Warszawy 1937 - oraz za granicą, m.in. w Seatle USA 1929, VI Międzynarodowy Salon w Saragossie, Hiszpania 1930, gdzie otrzymał dyplom honorowy, II Międzynarodowy Salon Fotografii w Pradze, Czechosłowacja 1933.

Nagrodzony przed wojną za propagowanie Fotografii Polskiej za granicą Brązowym Krzyżem Zasługi (1939).

Współpracował również przez kilka lat z czasopismami poświęconymi fotografii jak: "Fotograf Polski", "Przegląd fotograficzny".

Po wojnie poświęcił się przede wszystkim dydaktyce, ucząc w Państwowym Gimnazjum i Liceum Fototechnicznym w Warszawie. Od 1947 roku był członkiem Zawiązku Polskich Artystów Fotografików, gdzie odbyła się największa dotychczas prezentacja jego prac w 1981 roku. Brał także udział w wystawie fotografii Rapersville, Szwajcaria 1947, oraz w Wystawie Sztuk Plastycznych w Sopocie w 1948. Prace były prezentowane na wielu wystawach zbiorowych, np. "Fotografia Polska w 1978 roku, "Fotografia polska 1939-1979" w International Center of Potography w Nowym Jorku w 1979 roku, "Fotografia polska 1900-1980" w Londynie w 1980 roku, "Fotografia polska 1900-1981" w Centre Pompidou w Paryżu 1981 roku, i kilku indywidualnych "Antoni Anatol Węcławski. Fotografika lat 1926-1980" w Stara Galeria ZPAF w Warszawie w 1981 roku, "Widoki" w Galerii Antykwariat w Warszawie w 2007 roku, "Piktorialiści Antoni Anatol Węcławski i jego kolekcja" w Galerii Asymetria w Warszawie w 2009 roku.

Antoni Anatol Węcławski zmarł w Warszawie 22 października 1985 roku, w wieku 94 lat.

W 2018 roku ukazała się monografia artysty "Antoni Anatol Węcławski (1891-1985). Między fotografią zawodową a artystyczną" której autorką jest Magdalena Durda-Dmitruk, została wydana przy okazji dużej wystawy fotografii w Galerii im. Sleńdzińskich w Białymstoku.