Bednarczuk Władysław (1904 - 1944) - urodził się we Lwowie w rodzinie rzemieśliczej. Zmuszony trudnymi warunkami życiowymi w wieku trzynastu lat podejmuje pracę w jednym z wybitniejszych zakładów fotograficznych we Lwowie. Za specjalnym zezwoleniem dr. Mokolascha w roku akademickim 1927/28 uczęszcza na wykłady i ćwiczenia praktyczne z fotografii artystycznej na Politechnice Lwowskiej. Pracami, tworzonymi poza praca zawodową, obsyła wystawy oraz konkursy w kraju i za granicą. między innymi VII Międzynarodowy Salon Fotografiki w 1933 roku) Jest wynalazcą techniki, którą nazwał fotorytem a jej technologii nie ujawnił nigdy.

Swoje mocno lewicowe poglady Władysław Bednarczuk pomogły mu w zorganizowaniu Pierwszej Ogólnokrajowej Wystawie Fotografii Robotniczej we Lwowie. W wystawie brać mogli udział tylko  wyłacznie pracownicy zakładów fotograficznych oraz robotnicy fotoamatorzy. Wystawe otwarto w czerwcu 1936 rokuw Salonach Muzeum Przemysłu Artystycznego. Wystawa ta wywołała szeroka fale dyskusji na łamach prasy fotograficznej. Znany wówczas fotografik i estetyk Leon Lutyk ocenił wystawe jako "zjawisko długo oczekiwane i pożądane dla dobra sztuki fotograficznej"

W 1937 roku Władysław Bednarczuk otwiera na peryferiach Lwowa własny zakład fotograficzny. Nigdy później nie uczestniczył w organizowanych wystawach fotografii.

Zginął w 1944 roku.