Nagroda Pulitzera to coroczna amerykańska nagroda ufundowana przez amerykańskiego dziennikarzai wydawcę pochodzącego z Węgier Josepha Pulitzera w 1917 roku, przyznawana za wybitne dokonania w dziedzinie dziennikarstwa, literatury i muzyki.
{nomultithumb}Od 1942 roku nagroda Pulitzera przyznawana jest również w dziedzinie fotografii prasowej. Pierwszym laureatem nagrody Pulitzera w dziedzinie fotografii był Milton Brooks z Detroit News. Nagrodę otrzymał za zdjęcie zrobione w 1941 roku podczas robotniczego strajku w fabryce Forda, pokazuje strajkujących którzy biją robotnika łamiącego strajk, który stara się chronić siebie, zakładając swój płaszcz na głowę i twarz.
Jury tworzy grono wybitnych redaktorów, pisarzy i profesorów, wybranych przez słynny wydział dziennikarstwa Columbia University. W odróżnieniu od dobrze znanego w Polsce międzynarodowego konkursu World Press Photo Pulitzer nagradza tylko materiały ukazujące się w prasie amerykańskiej. Jednak dzienniki i tygodniki amerykańskie regularnie publikują zdjęcia agencji międzynarodowych (AP, Reuters, AFP, EPA) - dzięki temu w konkursie biorą udział fotoreporterzy zagraniczni. Polak, Czarek Sokołowki, fotoreporter agencji Associated Press, zdobył w 1992 r. nagrodę Pulitzera za zdjęcie z puczu w Moskwie w 1991.
Zdjęcia przedstawiają często chwile piękna, grozy, akty desperacji - te zdjęcia na pewno warto zobaczyć i zapamiętać ponieważ są one dzisiaj ikonami fotografii, a historie, które się z nimi związane, po prostu warto poznać ponieważ dokumentują przełomowe wydarzenia na świecie.
Frank E. "Pappy" Noel pracował dla agencji Associated Press. W 1943 roku otrzymał nagrodę Pulitzera - był drugim w historii laureatem tej nagrody. Fotografia jego autorstwa, która zachwyciła świat, została wykonana podczas II wojny światowej w Singapurze. Noel relacjonował przebieg działań wojsk brytyjskich, kiedy we frachtowiec, na którym przebywał, uderzyła torpeda wystrzelona przez Japończyków. Statek zatonął. Noel znalazł się na pokładzie łodzi ratunkowej z 27 innymi pasażerami. Gdy tak dryfowali po Oceanie Indyjskim, natrafili na inną łódź, na której skończyły się zapasy wody. Mimo że Noel był chory na malarię, wykonał zdjęcie, na którym widać mężczyznę, który dokładnie w tej sekundzie dowiedział się, że i na drugiej łodzi skończyła się woda...
Jedena z najbardziej znanych fotografii która przyniosła nagrodę Pulitzera Joe Rosenthalowi w 1945 roku. Fotograf wspaniale uchwycił moment podniesienia amerykańskiej flagi na górze Suribachi na wyspie Iwo Jima w czasie II wojny światowej.
Bill Crouch - rozpoczął swoją karierę w prasie w 1941 roku, następnie zaciągnął się do Marynarki Wojennej. Po wojnie wrócił do pracy. W 1950 roku, w wolnym czasie wybrał się na pokaz powietrzny organizowany na lotnisku międzynarodowym Oakland. Udało mu się uchwycić moment, w którym dwa szybujące w powietrzu samoloty prawie się ze sobą zderzyły. To dzięki tej fotografii rozpowszechnionej na cały świat przez agencję Associated Press zdobył w 1950 roku nagrodę Pulitzera.
Max Desfor - fotograf z agencji Associated Press, towarzyszył pododdziałom frontowym i wziął nawet udział w skoku spadochronowym ze 187. Pułkiem Piechoty. Zanim oddziały amerykańskie zaczęły uciekać na południe, Desforowi udało się przechwycić jeepa i wraz z dziennikarzami i sanitariuszem udać się w tym samym kierunku.
Podczas Wojny Koreańskiej we wrześniu 1950 roku generał Douglas MacArthur przeprowadził udany desant i odzyskał zajęte przez wojska koreańskie z Północy tereny. 8. Armia Amerykańska wyruszyła w stronę granicy z Chinami, ale przegrała walkę na rzece Ch'ongch'on. Wojska ONZ zostały z powrotem wysłane na Półwysep Koreański - był to najdłużej trwający odwrót wojsk w historii armii amerykańskiej (190 km).
Przekroczyli rzekę Taedong i zaczęli jechać wzdłuż jej południowego brzegu. Obserwowali koreańskich uchodźców przekraczających rzekę na własnych nogach tam, gdzie woda była zamarznięta oraz używających małych łodzi tam, gdzie lodu nie było. Gdy pasażerowie jeepa pojechali trochę dalej, zauważyli zniszczony most, na którym siedziało tysiące Koreańczyków usiłujących przejść na drugą stronę po jego potłuczonych dźwigarach. Był 4 grudnia 1950 roku, czyli początek zimy. Desfor miał ogromne trudności z robieniem zdjęć, gdyż temperatura spadała do kilku stopni poniżej zera. Mimo to udało mu się uchwycić moment który przeszedł do historii za który w 1951 roku otrzymał jedną z najbardziej prestiżowych nagród fotograficznych.
Zdjęcie Williama C. Bealla przedstawia policjanta rozmawiającego z małym chłopcem podczas parady w Waszyngtonie. Był to najbardziej oklaskiwany obraz, jaki kiedykolwiek pojawił się w "Washington Daily News". Za to zdjęcie fotograf otrzymał nagrodę Pulitzera w 1958 roku. Beall rozpoczął karierę w wieku 16 lat od pracy dla agencji fotograficznych. Pracował jako fotograf dla "Washington Post", a następnie "Washington Daily News". Został mianowany naczelnym fotografem w 1940 roku. Pracował też jako fotograf wojenny z U.S.Marines podczas II wojny światowej. W 1945 r. zdobył Air Medal za relacje z bitwy o Okinawę.
W 1960 roku Andrew Lopez pracujący dla agencji United Press International zdobył nagrodę Pulitzera za cykl fotografii przedstawiających kaprala Jose Rodrigueza z oddziału dyktatora Fulgencio Batisty (w latach 1940-1944 Fulgencio sprawował władzę na Kubie). Ruch partyzancki pod kierownictwem Fidela Castro doprowadził do upadku Batisty i wkroczył do Hawany 1 stycznia 1959 roku. Na zdjęciu obok widać jak Jose Rodriguez otrzymuje ostatnie namaszczenie od księdza. Zaraz po tym został rozstrzelany przez oddział Castro.
Paul Vathis pracował dla agencji Associated Press przez 56 lat. W 1962 roku zrobił historyczne zdjęcie prezydentowi Dwightowi Eisenhowerowi spacerującemu z Johnem F. Kennedym po Camp David (rustykalny ośrodek wypoczynkowy rządu USA, gdzie znajduje się znana rezydencja Prezydenta Stanów Zjednoczonych). Robił relacje z takich wydarzeń, jak mecz NBA w 1962 roku z udziałem Wilta Chamberlaina, który zdobył wtedy 100 punktów czy z publicznego samobójstwa amerykańskiego polityka i skarbnika stanowego Pensylwanii, Budda Dwyera (Dwyer został skazany za otrzymanie łapówki od firmy z Kalifornii próbującej zdobyć kontrakt. Podczas trwania procesu i po skazaniu stale twierdził, że był niewinny i że został wrobiony, na znak protestu 22 stycznia 1987 r. na konferencji prasowej popełnił spektakularne samobójstwo). W 1979 roku Paul pomagał również w relacjonowaniu wydarzeń mających miejsce po wypadku w elektrowni jądrowej Three Mile Island 28 marca 1979 r. na wyspie o tej samej nazwie.
Robert H. Jackson - fotograf otrzymał nagrodę Pulitzera w 1964 roku za zdjęcie które przedstawia moment zabójstwa podejrzanego o zamordowanie prezydenta Kennedy'ego Lee Harveya Oswalda przez amerykańskiego gangstera powiązanego z mafią - Jacka Ruby'ego. Zdarzenie miało miejsce dwa dni po zamachu na prezydenta Kennedy'ego. Robertowi H. Jacksonowi udało się uchwycić niepowtarzalny moment. Znalazł się w odpowiednim miejscu, w odpowiednim czasie.
Zdjęcie wykonane przez Grega Marinovicha, które zdobyło nagrodę Pulitzera 1990 roku gdzie zwolennik partii ANC (Afrykański Kongres Narodowy) rąbie maczetą płonącego rzekomego sympatyka Partii Wolności Inkathy.
W 1992 roku nagrodę Pulitzera otrzymał John Kaplan z Block Newspapers, za cykl zdjęć przedstawiających styl życia siedmiu 21-latków w Stanach Zjednoczonych.
Kevin Carter - fotograf The New York Timesa, otrzymał nagrodę Pulitzera w 1994 roku za zdjęcie ukazujące straszne oblicze głodu w 1993 roku w Sudanie. Carter sfotografował głodujące dziecko które próbuje dotrzeć do centrum karmienia, kiedy w pobliżu wylądował olbrzymi sęp. Zamieszono je na okładce The New York Timesa wywołało masową krytykę i reakcję społeczną oraz zbiórkę pieniędzy na pomoc żywnościową i humanitarną dla krajów głodem, takich jak Sudan.
Josh Haner z New York Timesa dostał w 2014 roku nagrodę Pulitzera za reportaż fotograficzny o poszkodowanej w bostońskim zamachu osobie, która mimo utraty nóg walczy o powrót do normalnego życia.
Strona domowa: Pulitzer Prize