Wojciech Plewiński - ur. 31 sierpnia 1928 roku w Warszawie. Studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie i na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej gdzie uzyskał dyplom w 1953 roku. W roku 1957 podejmuje współpracę z krakowskim magazynem Przekrój. Współpracował również z Tygodnikiem Powszechnym oraz Wydawnictwem Muzycznym. Od 1957 roku jest członkiem Polskiego Związku Artystów Fotografików w Okręgu Krakowskim oraz Międzynarodowej Federacji Artystów Fotografików FIAP.
Fotograf, architekt z wykształcenia, płetwonurek, myśliwy, narciarz - człowiek o wielu pasjach. Wojciech Plewiński jest przedstawicielem czołówki fotografów działających w drugiej połowie ubiegłego wieku, fotograf o wielkiej skali talentu i dokonań, który jednocześnie pozostaje artystą niewystarczająco docenionym. Autor ponad 500 okładek dla tygodnika "Przekrój", z którym związany był przez wiele lat. Ze świata dziennikarstwa trafił do świata teatru i zajął się fotografią teatralną.
Na przełomie lat 50 - tych i 60 - tych pracuje w teatrach jako fotograf dokumentacyjny. Autor zdjęć do ponad 820 spektakli w teatrach - Rapsodycznym, im. J. Słowackiego, Starym w Krakowie, Narodowym w Warszawie, Polskim we Wrocławiu, im. St. I. Witkacego w Zakopanem. Związany także z Piwnicą pod Baranami. Pracował dla takich reżyserów jak Konrad Swinarski, Andrzej Wajda, Jerzy Jarocki, Zygmunt Hübner, Lidia Zamkow, Józef Szajna, Jerzy Grzegorzewski, Krystian Lupa, Krzysztof Jasiński, Mikołaj Grabowski. Plewiński nie ograniczał się jednak do teatrów. Na jego fotografiach zachowało się życie artystyczne Krakowa wraz z tworzącymi je ludźmi, z którymi się przyjaźnił. Wykonał szereg doskonałych portretów Sławomira Mrożka i Wisławy Szymborskiej, Romana Polańskiego, Krzysztofa Komedy, Jerzego Nowosielskiego, Tadeusza Kantora, Beaty Tyszkiewicz, Anny Dymnej, Jana Kobuszewskiego, Piotra Skrzyneckiego i wielu innych.
Zdjęcia artysty prezentowane były na wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych w Polsce i za granicą, między innymi w Niemczech, Grecji, Holandii, Francji, Austrii, Wielkiej Brytanii, Szwecji, Włoszech, Meksyku, Jugosławii oraz Hongkongu. Miedzy innymi cykl Włochy 1957.
Wojciech Plewiński został odznaczony w 1968 i 1971 roku złotym medalem za fotografie teatralne w Nowym Sadzie, Medal za cykl Starzy ludzie w Madrycie w 1969 roku. Otrzymał I nagrodę prasową za fotograficzny reportaż "Jan Paweł II w Polsce" w 1979 roku. Za swoją działalność został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, medalem św. Huberta oraz srebrnym medalem Gloria Artis w 2017 roku. W 2018 roku otrzymał brązowy Medal Cracoviae Merenti.
Prace artysty znajdują się w Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Fotografii w Krakowie i Muzeum Narodowym i Galerii Teatralnej we Wrocławiu, Centrum Scenografii Polskiej w Katowicach, Muzeum Historycznym w Krakowie, Muzeum Narodowego Starego Teatru w Krakowie.
W 2000 roku powstał film dokumentalny o artyście, pt. "Portret. Wojciech Plewiński". którego autorką obrazu jest Dorota Chamczyk. W 2007 roku powstał film dokumentalny zrealizowany przez TVP z cyklu "Fotografia zauważona - Notacje" w którym opowiada o swoim życiu bogatym w przeprowadzki - od Dolnego Śląska po Kraków, gdzie studiował rzeźbę, a następnie architekturę - ale przede wszystkim o swojej drodze do fotografii. zrealizowany przez TVP.
W 2010 roku dzięki wydawnictwu FOTO GRAF ukazał się album pt. "Szkice z kultury" będacy zapisem ponad pięćdziesięciu lat pracy artysty ze wstępem Tadeusza Nyczka. W 2016 roku ukazały się wspomnienia Wojciecha Plewińskiego pt. "Migawki. Wspomnienia fotografa" wydane przez wydawnictwo Znak. W 2018 roku został wydany przez Muzeum Fotografii w Krakowie album wyróżniony w 59. Konkursie Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek na Najpiękniejszą Książkę Roku pod tytułem "Na Scenie". W 2021 roku ukazał się tom drugi albumu "Plewiński. Reportaż". W 2023 roku, ukazał się album "Pozowane, podpatrzone. Fotografie Wojciecha Plewińskiego" zawierający fotografie artysty pochodzące głównie z lat 1950-1980. Całość uzupełniona została tekstami Aleksandry Boćkowskiej oraz Anny Brzezińskiej i Katarzyny Sagatowskiej. Książka została wydana przez Dom Spotkań z Historią w Warszawie.
W 2016 roku Fundacja Sztuk Wizualnych rozpoczeła wieloletni projekt opracowania, digitalizacji i popularyzację dorobku Wojciecha Plewińskiego.
