Album Łukasza Baksika "Macewy codziennego użytku" wydany w 2013 roku przez wydawnictwo Czarne wspólnie z Fundacją Uptown. Macewy to żydowskie nagrobki ozdobione symbolami i inskrypcjami niosą ze sobą informacje o życiu konkretnych ludzi, rodzin, całych sztetli. Zdjęcia wykonano w latach 2008-2011.
Ile macew było przed wojną na tysiącu dwustu cmentarzach żydowskich w Polsce? Może kilkaset tysięcy, może kilka milionów. Ponad czterysta cmentarzy żydowskich nie przetrwało. Zostały zamienione w osiedla, boiska, wysypiska śmieci, jeden w kopalnię piasku.
Ile macew było przed wojną na tysiącu dwustu cmentarzach żydowskich w Polsce? Może kilkaset tysięcy, może kilka milionów.Ponad czterysta cmentarzy żydowskich nie przetrwało. Zostały zamienione w osiedla, boiska, wysypiska śmieci, jeden w kopalnię piasku.
W czasie wojny niemieccy okupanci brukowali nagrobkami podwórka zajmowanych budynków, utwardzali drogi, stawiali z nich mury. Po wojnie Polacy wznieśli z macew pomniki, wzmocnili nimi nasyp kolejowy i brzeg rzeki. Budowali z nich piece, podłogi, krawężniki. W polskich wioskach można znaleźć setki kół szlifierskich zrobionych z macew. W miastach - murki, chodniki. Ciągle widać na nich hebrajskie napisy. Album Łukasza Baksika dokumentuje te niezwykłe, niepokojące obrazy.
Projekt finansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Macewy codziennego użytku
- Autor: Łukasz Baksik
- Projekt Graficzny: Edgar Bąk
- Tłumaczenie inskrypcji z języka hebrajskiego: Ewa Cordon
- Tłumaczenia na język angielski: Soren Cauger
- Redakcja: Magdalena Budzińska
- Korekta: Małgorzata Poździk, Anna Szczepańska-Krasoń
- Wydawnictwo: Czarne / Fundacja Uptown
- Rok wydania: 2013
- ISBN: 978-83-7536-580-1
- Oprawa: twarda
- Ilość stron: 144
- Wymiary: 190x235 mm
- Język: polski, angielski
- Wydanie: pierwsze
Łukasz Baksik (ur. 1975) fotograf, szczególnie zainteresowany fotografią społeczną i dokumentalną. Autor albumu Macewy codziennego użytku oraz wystawy o tym samym tytule. Dokumentuje sposoby wykorzystania nagrobków żydowskich jako materiału budowlanego. W pracach fotograficznych i instalacjach z cykli Polska żyje papieżem, Drugie danie po polsku oraz Kumulacja poddaje krytyce kult Karola Wojtyły, skupiając się na podmiotach zjawiska, sam przedmiot pozostawiając na uboczu swoich rozważań. W nowym projekcie Oto Tora! zajął się sposobami wykorzystania Sefer Tora, synagogalnych zwojów Tory, których używano do wykonywania wyrobów skórzanych, instrumentów muzycznych i innych przedmiotów.
