Książka Krzysztofa Jureckiego "Fotografia Polska lat 80-tych" to autorskie opracowanie dotyczące działań artystycznych trendów oraz zjawisk występujących w fotografii polskiej w trudnych latach 80-tych XX wieku. Książka została wydana w 1989 roku przez Łódzki Dom Kultury.
W wydawnictwie starałem się przedstawić najważniejsze osiągnięcia polskiej fotografii, akcentując jej udział w sztuce aktualnej, jak i inne jej wartości (reportaż) niemożliwe do uzyskania w innych dziedzinach sztuki. (...)
Całość mojego opracowania nie pretenduje do obiektywnego przedstawienia historii fotografii polskiej lat 80-tych, choć kierowałem się przede wszystkim chęcią stworzenia jak najbardziej wiarygodnego sprawozdania, na ile jest to oczywiście możliwe. (...)
Krzysztof Jurecki
W książce znalazły się przemyślenia autora na temat, kryzysu neoawangardy, problemów fotografii w okresie stanu wojennego, reportażu i "fotografii socjologicznej" na początku lat 80-tych XX wieku, oddziaływania fotografii amerykańskiej, fotografii a "Kulturze Zrzuty", działaniom w ramach akcji "Sztuka przy Kościele", fotografii a sztuce feministycznej, "Fotografii elementarnej", działalności galerii oraz krytyką fotografii, przegląd wydawnictw i czasopism czy rozważania na temat pozycji fotografii polskiej za granicą.
Fotografia Polska lat 80-tych
- Autor: Krzysztof Jurecki
- Wydawca: Łódzki Dom Kultury
- Rok wydania: 1989
- Ilość stron: 56
- Wymiary: 167×242 mm
- Oprawa: miękka
- Język: polski
- Wydanie: pierwsze
Krzysztof Jurecki (ur. 1960 r.) - absolwent historii sztuki na UJ w Krakowie (1985) oraz studiów doktoranckich w IS PAN w Warszawie (1990-93). Doktor nauk humanistycznych z zakresu historii sztuki. Doktorat obroniony w 2018 roku na UJ w Krakowie. Od końca lat 80. autor wielu tekstów z zakresu historii sztuki i fotografii ("Projekt", "Fotografia", "Obscura", "Obieg", "Student", "Format", "Art&Business", "Arteon"). Stały współpracownik pism "Kwartalnik Fotografia" (od 2000) i "Exit" (od 1990). Od 1997 roku członek AICA oraz od 2002 honorowy członek ZPAF. Interesuje się problematyką historii polskiej awangardy oraz fotografii XX wieku, w tym historią surrealizmu, fotografii niemieckiej lat 50., oraz fotografii amerykańskiej po II wojnie światowej. Autor książek: Słowo o fotografii (wraz z K. Makowskim), ACGM Lodzart SA, Łódź 2003. Współpracownik PWN w Warszawie i Instytutu Adama Mickiewicza w Warszawie. W latach 1985-2005 pracował w Muzeum Sztuki w Łodzi, gdzie w latach 1998-2005 był kierownikiem Działu Fotografii i Technik Wizualnych. Kurator wielu wystaw, m.in.: Zmiana warty. Młoda fotografia polska (wraz z K. Cichoszem) [1991], Edward Łazikowski. Prace z lat 1979-1998 [1998], Zofia Rydet. Fotografie (1911-1997) [1998], Pamięć obrazów. Grzegorz Przyborek i Aleksandra Mańczak [1999], Zygmunt Rytka. Ciągłość nieskończoności [2000], Jan Saudek. Fotografie [2001], Cielesność ciała. Natalia LL i jej uczniowie (wraz z M. Wicherkiewicz) [2001], Wokół dekady. Fotografia polska lat 90. (wraz K. Cichoszem i A. Sobotą) [2002], Fotoinstalacje Krzysztofa Cichosza [2003], Prawdziwa historia grupy artystycznej Łódź Kaliska (1979-2004) [2004/2005], Jerzy Lewczyński. "Archeologia fotografii". Prace z lat 1941-2005 [2005], Erwin Olaf: Viritatis Splendor. Fotografie z lat 1988-2003 [2005], Światło ze Wschodu [2005-2006], XX wiek w fotografii polskiej. Z kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi [2006], Andrzej Dudek-Dürer. Rekonstrukcja tożsamości. Fotografia i wideo. Prace z lat 1965-2005 [2006-07], Diane Ducruet. Pasażerowie i inne fotografie [2007]. Od 2005 jest wykładowcą w Wyższej Szkole Sztuki i Projektowania w Łodzi i od 1997 w ASP w Gdańsku. Był także wykładowcą Wyższego Studium Fotografii w Warszawie (1992-93), ASP w Poznaniu (1994-96) i ASP w Łodzi (1994-2005). Od 2005 do 2018 r. był wykładowcą w WSSiP w Łodzi. Od 2018 wykładowca w Katedrze Fotografii PWSFTviT w Łodzi. Dwukrotny stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2007 i 2016).
