Album fotografii Zofii Rydet pt. "Mały człowiek" z 1965 roku wydany przez wydawnictwo Akady, łączy niezwykłe zdjęcia klasyczki polskiej fotografii, teksty Janusza Korczaka i projekt graficzny Wojciecha Zamecznika.
Album to ponad 140 czarno-białych reporterskich zdjęć dzieci, które Zofia Rydet wykonała w latach 1952-1963 w Polsce, Albanii, Bułgarii, Czechach, Jugosławii, Libanie i Egipcie. Przy tworzeniu zdjęć do cyklu "Mały Człowiek" Zofia Rydet inspirowała się francuską fotografią Henriego Cartiera-Bressona, Edwarda Boubata i malarstwem Stanisława Wyspiańskiiego.
Zofia Rydet - Mały człowiek
- Tekst: Janusz Korczak
- Wstęp: Alfred Ligocki
- Opracowanie graficzne: Wojciech Zamecznik
- Tłumaczenie na język angielski: Marek Łatyński
- Tłumaczenie na język francuski: Gilberte Crepy-Szymańska
- Tłumaczenie na język rosyjski: Eugeniusz Szpak
- Wydawca: Arkady
- Rok wydania: 1965
- Oprawa: twarda w obwolucie
- Ilość zdjeć: 146
- Format: 200x250mm
- Język: polski, angielski, francuski, rosyjski
Reedycję albumu przygotowała w 2012 roku Fundacja Archeologia Fotografii. Reedycja zawiera teksty Janusza Korczaka oraz komentarz w czterech językach: polskim, angielskim, francuskim i rosyjskim.
Zofia Rydet (1911-1997) - jedna z najwybitniejszych postaci fotografii polskiej, jest autorką takich cykli, jak: „Mały człowiek”, „Czas przemijania”, „Świat uczuć i wyobraźni”. Ten ostatni został wydany w 1979 roku jako album ze wstępem Urszuli Czartoryskiej, złożony z serii poetyckich fotomontaży o dużej sile oddziaływania emocjonalnego, który opowiada, według słów autorki, „o człowieku zagrożonym już od chwili narodzin – o jego obsesjach, uczuciach, osamotnieniu, pragnieniach, o lęku, przed którym ratuje go tylko miłość, o tragedii przemijania, o strachu przed zagładą i zniszczeniem”. Kolejny cykl, „Ślady”, jest poruszającym świadectwem potrzeby obecności samej artystki poprzez wizerunek fotograficzny. Niewątpliwie jednym z najważniejszych dokonań Zofii Rydet jest stworzenie cyklu „Zapis socjologiczny”. Jest to wykonana w kilkudziesięciu tysiącach negatywów monumentalna dokumentacja człowieka i społeczeństwa, realizowana samodzielnie w kilkunastu województwach całej Polski, a także za granicą. Ostatnią ważną serią stała się stworzona na przełomie lat 80. i 90. „Suita śląska”, na którą składają się kolaże i fotomontaże zawierające autocytaty z wcześniejszych fotografii, głównie z „Zapisu socjologicznego”, które artystka skomponowała na kształt ludowych przedstawień sakralnych, z kwiatami polnymi, materiałami, wycinkami z gazet. Jej prace znajdują się w najważniejszych zbiorach polskich, w tym w Muzeum Narodowym we Wrocławiu, w Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Fotografii w Krakowie, Muzeum Śląskim w Katowicach, a także poza granicami kraju: w Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Centre Georges Pompidou w Paryżu, Museum of Modern Art w Kioto i w National Museum of Photography, Film and Television w Bradford.
Podobne artykuły:
