Zbigniew Dłubak urodził się w 1921 w Radomsku, zmarł 21 sierpnia 2005 w Warszawie. Od 1982 roku mieszkał we Meudon pod Paryżem. Teoretyk sztuki, malarz i fotograf dążący do rozdzielenia dystynkcji tych dwóch środków wyrazu artystycznego. Samouk. Już w czasie II wojny światowej uczył się fotografii i malarstwa. Więzień obozu koncentracyjnego w Mauthausen, w którym organizował krótkie pokazy artystyczne.

W latach 1947-49 brał udział w pracy artystycznej, propagującej nowoczesną myśl Klubu Młodych Artystów i Naukowców w Warszawie. W latach 1953-1972 redaktor naczelny magazynu "Fotografia". W 1948 jeden z organizatorów Wystawy sztuki nowoczesnej w Krakowie. Współpracował z galeriami warszawskimi - "Krzywe Koło", "Współczesna", "Foksal" i "Remont", a potem z wrocławskimi - "Permafo" i "Seminarium-Foto-Medium-Art". W latach 1965-1975 był wykładowcą na PWSSP i PWSFTviT w Łodzi. Wraz ze swymi absolwentami i studentami powołał grupę Seminarium Warszawskie, która w latach 1975-1981 zgłębiała proces teoriotwórczy.

W okresie 1947-50 z wielkim zaangażowaniem i sukcesem tworzył prace nawiązujące do surrealizmu i abstrakcji (geometrycznej i aluzyjnej), rzadziej do konstruktywizmu. W czasach realizmu socjalistycznego próbował wycofać się z życia artystycznego, choć wykonywał wówczas prace socrealistyczne i pisał wstępy do wystaw fotograficznych. Fotografował także antyestetyczne pejzaże miejskie. Następnie, inspirowany własnym opowiadaniem, wykonał cykl Egzystencje (1959-66) o charakterze dokumentalnym, w którym odnaleźć można oddziaływanie amerykańskiej fotografii z kręgu Farm Security Administraction. W 1967 pokazał environment Ikonosfera będący w fotografii polskiej ważnym krokiem na drodze do dematerializacji pojęcia fotografii artystycznej. Inicjator Wystawy fotografii subiektywnej (1968) i wystawy Fotografowie poszukujący (1971). Od 1970 rozpoczął badania znaku w ramach fotograficznego cyklu Gestykulacje. Później zainteresowany był koncepcją sztuki kontekstualnej, propagowanej głównie przez Jana Świdzińskiego.

Bardzo ważny okazał się jego fotograficzno-malarski cykl Asymetrie, realizowany od 1983 roku, pokazany w 2003 na indywidualnej ekspozycji artysty w warszawskiej "Zachęcie", w którym w nowatorski sposób nawiązywał do konstruktywizmu, kontynuując zagadnienia zawarte w "Teorii widzenia" Władysława Strzemińskiego.

Działalność fotograficzno-malarska Zbigniewa Dłubaka pokazana została na tle twórczości "Grupy 55" w 2003 roku na wystawie Zbigniew Dłubak i Grupa 55 w Muzeum Sztuki w Łodzi. W powojennej fotografii polskiej o awangardowym i nowoczesnym obliczu Dłubak jest wciąż artystą o ogromnym autorytecie, kształtującym wiele pokoleń artystycznych od końca lat 50. do chwili obecnej. Jego prace znajdują się we wszystkich ważniejszych muzeach polskich.{nomultithumb}