Sabine Weiss (1924-2021) fotografka, która w ciągu swojej 70-letniej kariery zawodowej portretowała najwybitniejszych artystów swoich czasów, fotografowała pokazy mody znanych projektantów, realizowała fotoreportaże, tworzyła w nurcie francuskiej fotografii humanistycznej, uznawana za prekursorkę fotografii ulicznej, która z pasją dokumentowała życie różnych społeczności miejskich w powojennej Europie,  realizując własne projekty fotograficzne.

Sabine Weber urodziła się 23 stycznia 1924 w Saint-Gingolph w Szwajcarii, pomiędzy jeziorem Genewskim a granicą francuską. Jej ojciec Louis był chemikiem, a matka Sonia zajmowała się domem. W bardzo młodym wieku zafascynowała się fotografią, zaczęła fotografować już w 1932 roku. Wspierał ją w tym bardzo ojciec. Niedługo po tym, jak jej rodzina przeniosła się do Genewy, porzuciła szkołę średnią i w latach 1942-1946 rozpoczęła czteroletnią praktykę u znanego szwajcarskiego fotografa studyjnego Frédérica Boissonnasa. W 1945 roku uzyskała dyplom zawodowy, który później pozwolił jej na otwarcie własnej pracowni fotograficznej.

W 1946 roku wyjeżdża na stałe do Paryża. Tam zostaje asystentką fotografa mody Willy'ego Maywalda. Pomagała fotografować, biorąc udział w otwarciu domu Diora i prezentacji pierwszej kolekcji przy 37 Avenue Montaigne. Dzięki temu poznała od podzszewki paryską modę. Nauczyła się wtedy doceniać znaczenie naturalnego światła jako źródła emocji.

W 1949 wyjechała do Włoch i tam poznała amerykańskiego malarza Hugh Weissa, Pobrali się 23 września 1950 roku. Weiss zachęcił ją do używania koloru. Wtedy też pojawiła się jej fascynacja linią i formą, zarówno w wizualnym kadrowaniu jej obrazów, jak i rearanżacjach, które można było następnie osiągnąć za pomocą procesów ciemniowych.

W 1950 roku otwiera własne studio, na Boulevard Murat w robotniczej dzielnicy, południowo-zachodniej części Paryża, obok innego szwajcarskiego artysty, Alberto Giacomettiego. Weiss zaczęła pracować jako niezależny fotograf, przy czym zawsze upierała się, że jest raczej rzemieślniczką niż artystką. Fotografowała w kręgach artystycznych, portretowała wiele osobistości muzyki, literatury, sztuki, mody oraz intelektualistów w tym: Strawińskiego, Casalsa, Brittena, Dubuffeta, Légera, Giacomettiego, Raushenberga, Vossa, F. Scotta Fitzgeralda, Sagana, Moreau i Chanel. Zaprzyjaźniła się z artystami takimi jak Cocteau, Utrillo, Rouault czy Lartigue.

W 1952 roku, Sabine Weiss rozpoczęła wieloletnią współpracę z magazynem Vogue, to również w tym roku Robert Doisneau zaprosił artystkę, by dołączyła do prasowej agencji fotograficznej Rapho, która reprezentowała również Willy'ego Ronisa i Edouarda Boubata. Mogła dzięki tej współpracy, rozpocząć realizację własnych projektów fotograficznych. Jej uwaga przeniosła się na fotografię dokumentalną. Podróżowała po Stanach Zjednoczonych, ale także po Egipcie, Indiach, Maroku, Birmie, Nepalu, Bułgarii, Grecji, Malcie, Turcji i Burkina Faso oraz wielu innych krajach, skąd przywoziła wiele ciekawych fotografii.

W latach pięćdziesiątych i wczesnych sześćdziesiątych pracowała dla magazynów i gazet w Stanach Zjednoczonych i Europie, realizowała zlecenia reklamowe, prasowe i modowe dla Vogue, Paris Match, Life, Time, Holiday, Newsweek, Picture Post, Die Woche.

Niezależnie od swojej pracy w zawodowej, dokumentowała życie uliczne, jej domem były zaśmiecone puste ulice Paryża, który właśnie wynurzał się z dziesięcioleci wojny i biedy. Często fotografowała dzieci, pokazując radosny i często trudny aspekt dzieciństwa. Zdjęcie chłopca i dziewczynki którzy pompują wodę ze studni w zaułku, fotografia konia brykającego na zasypanym śniegiem polu, dokumentowała życie toczące się wokół paryskich targów ulicznych, jarmarki, żebraków czy wiejskich muzyków. Z braku czasu w ciągu dnia, często nocami chodziła ze swoim mężem po Paryżu i innych europejskich miastach, fotografując miejskie życie nocne. Była też znana ze swojej pracy dokumentacyjnej wśród społeczności cygańskich, zwłaszcza we francuskim nadmorskim mieście Saintes-Marie-de-la-Mer, ważnym miejscu pielgrzymek, czy też na ulicach Genewy, gdzie dorastała.

Fotografie Sabine Weiss prezentowane były na wystawie "Postwar European Photography" w 1953 roku w Museum of Modern Art w Nowym Jorku. W 1955 roku Edward Steichen zaprosił Waiss do udziału w legendarnej wystawie "The Family of Man" w MoMA w Nowym Jorku, i przez osiem lat pokazywana była w 38 krajach na całym świecie. Fotografie Weiss były prezentowane na ponad 160 wystawach indywidualnych i zbiorowych na całym świecie.

Sabine Weiss przestała fotografować w 2011 roku. W 2017 roku przekazała swoje bogate archiwum, w tym 200 000 negatywów, z których wiele fotografii nigdy nie było prezentowanych publicznie, do Musée de l'Elysée w Lozannie.

W 2020 roku Sabine Weiss otrzymała prestiżową nagrodę "Women in Motion" w uznaniu za całokształt pracy.

Zdjęcia artyski znajdują się w kolekcjach Bibliothèque Nationale w Paryżu, Musée d’Art Moderne de la ville de Paris, Musée National d’art moderne, Centrum Georges Pompidou, Fondation Nationale des Arts Plastiques w Patyżu Musée Carnavalet w Paryżu, Maison Européenne de la Photographie w Paryżu, Musée Nicéphore Nipece w Châlon sur Saône, Photothèque des Rencontres Internationales de la Photographie w Arles, Galerie du Château d’Eau w Tuluzie, The Art Institute of Chicago w Chicago, Musée d’Art Moderne w San Francisco, Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku, Museum of Fine Arts w Santa Fe, Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Lehigh University Art Gallery w Pittsburgu, Musée de l ‘Élysée Lozannie, Museum Folkwang w Essen, Museum of Modern Art w Kyoto, Kunsthaus w Zurichu oraz wielu innych zbiorach muzealnych i prywatnych.

Sabine Weiss zmarła 28 grudnia 2021 roku w wieku 97 lat w Paryżu.