Ferdynand Ruszczyc (1870 - 1936) - wybitny artysta malarz, profesor i dziekan Wydziału Sztuk Pięknych na Uniwersytecie im. Stefana Batorego w Wilnie. Jeden z najwybitniejszych twórców okresu Młodej Polski reprezentujący symbolistyczny nurt sztuki modernizmu. Uprawiał również grafikę użytkową, projektował plakaty, szatę graficzną czasopism i książek oraz kostiumy teatralne. Ferdynand Ruszczyc ukończył petersburska akademię sztuk pięknych. W 1904 roku został powołany na profesora Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie. Gdy został dziekanem wileńskiego Wydziału Sztuk Pięknych, utworzył na nim Zakład Fotografii Artystycznej powołując na jego kierownika Jana Bułhaka. W 1907 przejął katedrę pejzażu na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.

Pierwsza wystawa prac Ruszczyca miała miejsce w Wilnie w 1899. W mieście tym poświęcił się działalności społeczno-pedagogicznej i organizacyjnej, m.in. współpracował z teatrem wileńskim. Od 1900 był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka". W tym samym roku wziął udział w wystawie zorganizowanej z okazji 500 lecia Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1903 zorganizował w Wilnie wystawę Ars (pierwotnie wystawa miała nazywać się Sztuka, lecz nazwę zmieniono pod naciskiem carskiej cenzury).

W 1935 otrzymał tytuł profesora honorowego Uniwersytetu Stefana Batorego z rąk prezydenta Ignacego Mościckiego. W 1921 rząd francuski nadał mu Order Kawalerski Legii Honorowej, a 1923 Rząd RP nadał mu Krzyż Komandorski orderu Polonia Restituta. Był wielokrotnie odznaczany orderami m. in. francuskimi, hiszpańskimi i portugalskimi.

Członek honorowy Polskiego Towarzystwa Fotograficznego.