Piotr Janik (1923-1981) Urodził się 29 czerwca 1923 r. w Zakopanem. Był współzałożycielem Gliwickiego Towarzystwa Fotograficznego i tworzył w nim od samego początku, wspólnie z nestorami fotografii, którzy przybyli do Gliwic ze Lwowa. Sam Piotr Janik przyjechał do Gliwic z Zakopanego, gdzie pracował w sławnym przedwojennym zakładzie fotografii Henryka Schabenbecka. Fotografię artystyczną zaczął uprawiać w 1946 roku.

Począwszy od 1954 roku Piotr Janik brał udział w wystawach międzynarodowych w Anglii, Austrii, Argentynie, Australii, Belgii, Brazylii, Danii, Francji, RFN, Indiach, Japonii, Kanadzie, Portugalii, Szkocji, USA, Włoszech i Związku Radzieckim. Jego nagradzane fotogramy wypełniały almanachy światowych wystaw, obiegły tygodniki i czasopisma na całym świecie.

Za największe jego osiągnięcie uznaje się wystawę „Nie” pokazaną w 1970 roku, w której w sposób odkrywczy ukazał problem obozów koncentracyjnych.

W 1957 roku za wybitną działalność artystyczną w kraju i za granicą został wyróżniony zaszczytnym tytułem Artiste de  la Federation Internationale  de L’Art Photographique (AFIAP), nadanym przez Międzynarodową Federację Sztuki Fotograficznej z siedzibą w Szwajcarii. W 1962 roku został członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików.

Piotr Janik uważany był za mistrza technik fotograficznych. W jego twórczości odnajdujemy doskonałe prace z kręgu neorealizmu, abstrakcjonizmu, a także reportażu fotograficznego.

Zmarł nagle, w pełni sił twórczych, 28 stycznia 1981 roku.