Książka "Jerzy Lewczyński. Pamięć obrazu" w której znajdziemy prace pochodzące niemal wyłącznie z kolekcji Muzeum w Gliwicach. Autor książkiWojciech Nowicki, oraz kurator wystawy, nadał jej postać eseju. Pierwsza prezentacja książki miała miejsce podczas wrenisażu wystawy "Jerzy Lewczyński. Pamięć obrazu", zorganizowanej w ramach 10. edycji "Miesiąca Fotografii w Krakowie" 20 maja 2012 roku. Książka została wydana przez Muzeum w Gliwicach.

Podczas rozmów z Jerzym Lewczyńskim próbowałem wyłowić człowieka z morza fotografii i ciągle łapałem się na tym, że nie bardzo umiem. Człowiek, kiedy miał mówić o sobie, opowiadał o zdjęciach. Tłumaczył wszystko kolejnymi aparatami, przyjaźniami (artystycznymi), wystawami… Ale kiedy szukałem w Lewczyńskim tylko fotografa, to wszystkimi porami wciskał się człowiek. Taki, które swoje życie zamienił na fotografię i stał się wcieleniem medium: pół człowiekiem, pół fotograficzną maszyną - mówi Wojciech Nowicki.

Jerzy Lewczyński. Pamięć obrazu / Jerzy Lewczyński. Memory of the Image

• Tekst, wybór i układ zdjęć: Wojciech Nowicki
• Projekt graficzny: Witold Siemaszkiewicz
• Tłumaczenie na angielski: Stanley Bill
• Wydawca: Muzeum w Gliwicach / Czytelnia Sztuki
• ISBN: 978-83-89856-39-5
• Rok wydania: 2012
• Ilość stron: 279
• Wymiary: 280x230mm
• Oprawa: twarda
• Język: polski, angielski
• Wydanie: pierwsze

Książka "Jerzy Lewczyński. Pamięć obrazu" znalazła się na liście The Best Books of 2012 magazynu Photo-eye.

Jerzy Lewczyński (1924-2014) był jednym z najważniejszych polskich twórców polskiej fotografii. Członek Związku Polskich Artystów Fotografików (ZPAF) od 1956 roku, związany ze ZPAF w Katowicach od 1975 roku. Członek Polskiego Towarzystwa Fotograficznego - Odddział Gliwicki (GTF). Od 1988 do 1993 był wykładowcą Wyższego Studium Fotografii ZPAF w Warszawie. Zajmuje się także historią fotografii i krytyką oraz publicystyką związaną z fotografią. W 1999 roku opublikował Antologię fotografii polskiej 1839-1989 (Bielsko-Biała, 1999), która jest pierwszą tego typu publikacją w Polsce. Współtworzył nieformalną grupę "Antyfotografia" (1957-1959) wraz ze Zdzisławem Beksińskim i Bronisławem Schlabsem. Na wystawie Pokaz zamknięty znanej również pod nazwą: Antyfotografia pokazał prace, które w swojej tematyce zrywały z estetycznymi kanonami fotografii i nawiązywały do neorealizmu włoskiego, a także odwoływały się do wspomnień z II wojny światowej. Lewczyński stworzył teoretyczną i artystyczną koncepcję "archeologii fotografii", którą zdefiniował jako potrzebę "odkrywania, badania i komentowania zdarzeń, faktów, sytuacji dziejących się w tzw. przeszłości fotograficznej". Lewczyński był czynnym propagatorem sztuki fotograficznej w Polsce. Był pomysłodawcą wraz z Karoliną Lewandowską nowo powstałej Fundacji Archeologia Fotografii, która postawiła sobie za cel stworzenie i udostępnianie on-line archiwów polskich artystów fotografików.

Podobne artykuły: