Dorothea Lange (1895-1965)

Warsztaty Kultury w Zaułeku Hartwigów w Lublinie zapraszają od 1 lipca 2020 roku na plenerową wystawę fotografii Dorothei Lange (1895-1965) które pochodzą z kolekcji Farm Security Administration. Ekspozycja dostępna będzie do 31 lipca 2020 roku. Wstęp wolny.

Dorothea Lange to jedna pionierek fotografii dokumentalnej XX wieku. W latach 30. dokumentowała społeczne konsekwencje Wielkiego Kryzysu. Fotografowała strajki robotnicze, bezrobotnych mężczyzn na ulicach miast, a jej portrety migrujących rolników wpłynęły na amerykańską fotografię dokumentalną. Prezentowane zdjęcia często opatrzone były wypowiedziami bohaterów. Pierwsza wystawa zdjęć Lange miała miejsce w 1934 roku.

Dorothea Lange, przyszła na świat jako Dorothea Nutzhorn 26 maja 1895 r. w Hoboken w stanie New Jersey. Ojciec, Heinrich Nutzhorn, by prawnikiem, a matka Johanna, zajmowała się wychowywaniem dzieci. W wieku 7 lat, Dorothea zachorowała na polio, w wyniku czego do końca życia utykała. Twierdziła: „choroba uformowała mnie, prowadziła, uczyła, pomogła i upokorzyła”. Rodzice fotografki rozwiedli się, zanim weszła w wiek nastoletni, o tę sytuację obwiniała ojca, dlatego porzuciła jego nazwisko i przyjęła rodowe matki: Lange.

Studiowała na Columbia University, w ciągu kolejnych kilku lat szlifowała swoje umiejętności jako asystentka fotografów, m.in. Arnolda Genethe’a, znanego portrecisty, czy Clarence’a Hudsona White’a w jego prestiżowej szkole fotografii.

W połowie lat 30, Lange rozwiodła się z artystą Maynardem Dixonem, z którym miała dwójkę dzieci i związała z ekonomistą Paulem Taylorem, który po raz pierwszy zainteresował się jej zdjęciami podczas wystawy w Brockhurst Gallery Willarda Van Dyke’s w Oakland w 1934 r. Para dużo podróżowała, dokumentując dla założonej na zlecenie Departamentu Rolnictwa Farm Security Administration trudy życia na obszarach wiejskich. Taylor pisał sprawozdania, a Lange fotografowała napotkanych ludzi. W zbiorze znajduje się najbardziej znany portret Lange, fotografia „Matki-migrantki”, ikony Wielkiego Kryzysu. To obraz, który w delikatny i piękny sposób uchwycił trud i ból, jakiego doświadczyło wielu Amerykanów.

W 1941 roku Lange jako pierwsza kobieta w historii otrzymała Stypendium Guggenheima. Po przystąpieniu Stanów Zjednoczonych do II wojny światowej, Lange fotografowała internowanych Amerykanów japońskiego pochodzenia. W 1945 r. Biuro Informacji Wojennej zleciło jej dokumentację konferencji w San Francisco, podczas której utworzono Organizację Narodów Zjednoczonych.

Mimo, że w ciągu ostatnich 20 lat swojego życia Lange zmagała się z coraz większymi problemami zdrowotnymi, pozostała aktywna zawodowo. Założyła Aperture, małe wydawnictwo publikujące magazyn i wysokiej jakości albumy fotograficzne. Realizując zlecenia dla magazynu Life podróżowała m.in. do Utah, Irlandii i Doliny Śmierci. Towarzyszyła również swojemu mężowi podczas jego podróży służbowych do Pakistanu, Korei i Wietnamu, dokumentując tamtejszą rzeczywistość. Dorothea Lange zmarła na nowotwór w październiku 1965 r.

Prezentowane na wystawie zdjęcia pochodzą z kolekcji Biblioteki Kongresu Stanów Zjednoczonych.