W czasach ustawicznej pogoni za… Tak można by zacząć ten tekst jeszcze na początku 2020 roku. Pandemia wyhamowała trend ustawicznej pogoni mierzonej liczbą samolotów na niebie, czy spraw do załatwienia w mieście po pracy lub w ramach pracy. Nie wyhamowała jednak konsumpcjonizmu, przeszedł on z realnej rzeczywistości do rzeczywistości wirtualnej. Handel online rozkwitł.
Przed pandemią zagalopowaliśmy się, zaadaptowaliśmy do galopu, przez co galop wydawał nam się co najwyżej truchtem. Problem opierania życia na dostatkach materialnych, ich ustawicznym zdobywaniu, gromadzeniu i inwestowaniu kapitału, który się zdobyło, istnieje nadal i prowadzi nas na manowce. Zdobywamy coraz więcej przestrzeni przyrodniczej i wciąż nam mało. Niepostrzeżenie, a właściwie już postrzeżenie (o destrukcyjnym wpływie człowieka na przyrodę mówi wielu naukowców, a widać go gołym okiem) zaciskamy pętlę jeśli nie na własnej szyi, to na szyi przyszłych pokoleń. Każdy chce żyć w dobrobycie i każdy ma do tego prawo. Ale nie można tego czynić bezrefleksyjnie, bez szerokiej świadomości społecznej i ekologicznej, bo to grozi nam autodestrukcją w imię rozwoju gospodarczego.
Człowiek wciąż nie rozumie, że inwestując w naturę, inwestuje w siebie. Inwestycja w naturę najczęściej nie wymaga żadnych pieniędzy ani działań. My nie musimy jej chroni, gdyż najlepszą ochroną jest zwykle zostawienie jej w spokoju, (od)danie należnego jej miejsca, a nie kolonizowanie kolejnych obszarów. W tym roku mieliśmy wreszcie zimę. Nie słyszałem, by ktoś ośmielił się powiązać ten fakt z wyraźnie mniejszym zanieczyszczeniem atmosfery i troposfery przez spalane paliwo samolotów. Oczywiście, pogoda to proces bardzo złożony, wielkoskalowy, wieloczynnikowy, z lokalnymi uwarunkowaniami, ale… w tym roku wróciła zima.
Fotograf i biolog, Dawid Tatarkiewicz, proponuje kontemplację przyrody w ramach wielkiego postu. Każdego dnia w tym okresie zamieszcza na swoim profilu instagramowym (instagram.com/dawidtatarkiewicz_photofficial) jedną fotografię, którą traktuje jak modlitwę. "Czyńcie sobie ziemię poddaną" (Rdz 1, 28), to nie wezwanie do jej zniszczenia, ale ocalenia! Rezygnując z nadmiernej konsumpcji (zadanie na post i na co dzień) można ocalić gatunek biologiczny znajdujący się często na samym końcu łańcucha pokarmowego, gatunek wrażliwy na zanieczyszczenia (nie tylko powietrza, także hałasem, a nawet sztucznym światłem), stres i zaburzenia cyklu dobowego, który to gatunek nosi znajomo brzmiącą, ale i zobowiązującą łacińską nazwę Homo sapiens.
Dawid Tatarkiewicz - urodzony w Poznaniu, fotograf, doktor nauk biologicznych. W twórczości fotograficznej akcent kładzie na aspekt kontemplacyjny, szukając w świecie stworzonym (najchętniej w przyrodzie) bram Raju, dzięki pięknu - nieutraconego, które stara się odczu, utrwalić i pokaza. Reaktywował Sekcję Fotografii Przyrodniczej Koła Naukowego Przyrodników UAM, pracami której kierował przez kilka lat, był współzałożycielem grupy twórczej OD.DO oraz właścicielem firmy fotograficznej Salon Wizualizacji Przyrody i Kultury ODONATA. Oficjalny fotograf 15-lecia firmy projektantki Gosi Baczyńskiej w warszawskiej Królikarni. Współautor fotosów na płytę Stanisława Soyki "Solo Recital". Współpracuje z fotograficznymi agencjami prasowymi i ilustracyjnymi w Polsce i za granicą. Autor artykułów popularnonaukowych o treści biologicznej i zdjęć im towarzyszących. Laureat konkursów fotograficznych, uczestnik wystaw zbiorowych, autor indywidualnych. Projekty fotograficzne realizował w oparciu o stypendia ZAiKS-u ("Granica", "Natura fotografii"). Dwukrotny stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie sztuk wizualnych: fotografował wybrane klasztory męskie na terenie Wielkopolski; prowadził internetowy dziennik fotograficzny "Słowo bez słów". Autor pokazów fotografii (na przykład "Boże Wyspy" - o klasztorach, "Łąka pełna fotografii" - o naturze przyrody), prezentowanych na zamówienie zainteresowanych podmiotów (bibliotek, muzeów, szkół, domów kultury, firm etc.) oraz warsztatów fotograficznych.