Jan Bułhak urodził się w 1876 roku pod Nowogródkiem. Fotografią zainteresował się około roku 1905. Dwuletni pobyt w Dreźnie, jednym z ówczesnych centrów przemysłu fotograficznego, zaowocował ugruntowaniem wiedzy technicznej, mistrzostwem warsztatowym oraz znajomością kierunków artystycznych sztuki fotograficznej tamtych czasów. Pierwszym i najdłużej rozwijanym tematem fotografii Jana Bułhaka stało się Wilno. W swoich pierwszych pracach utrwalił klimat starego Wilna - panoramy Starego Miasta, zaułki, nielicznych wilnian. Ostatnią pracą wykonaną na Kresach przez Jana Bułhaka był zespół zdjęć Wilna z pierwszych dni po wkroczeniu do miasta Armii Czerwonej - 13 lipca 1944. W okresie od lipca do sierpnia 1944 r. powstał zbiór fotografii na zamówienie Wojennej Komendantury miasta Wilna. Zdjęcia te przedstawiają miasto wyludnione, w którym wojna całe ulice zmieniła w hałdy gruzów, grzebiąc pod nimi jedyny w swoim rodzaju klimat kresowej wielonarodowościowej metropolii. Tam, przy ulicy Orzeszkowej, znajdowała się kamienica, w której była pracownia artysty. Spłonęła ona w czasie działań wojennych, a wraz z nią cały artystyczny dorobek Jana Bułhaka - tysiące negatywów, sprzęt fotograficzny, albumy ze zdjęciami. Ze spalonego Wilna Jan Bułhak przeniósł się w 1945 roku do Warszawy. Po wojnie uznany już i uhonorowany artysta odbywał liczne wędrówki po całym kraju, dokumentując polski powojenny krajobraz. Zmarł na posterunku - podczas kolejnej swojej wyprawy po kraju z aparatem fotograficznym w Giżycku w 1951 roku.
Produkcja: TVP Lublin.