Album fotograficzny Anny Beaty Bohdziewicz "1989. Wszystko od nowa. Fotodziennik, czyli piosenka o końcu świata" to liczący 220 zdjęć autorski wybór kart Fotodziennika z 1989 roku. Książka została wydana 2014 roku, przez Dom Spotkań z Historią w Warszawie oraz wydawnictwo Monoplan.
Fotodziennik to projekt prowadzony systematycznie od 1982 roku zbiór zdjęć opatrzonych datą i osobistym komentarzem. Artystka opowiada nam historię otaczającego ją i gwałtownie zmieniającego się świata, gdzie życie prywatne przeplata się z tym, co publiczne, polityczne. Widzimy rozpadający się autorytarny ustrój, lęk przed nieznaną przyszłością, ale także radość i uliczną demokrację. Fotografie uzupełnione komentarzem, przesuwające się jak klatki filmowej ballady, tworzą nową, subiektywną narrację. Ta dialogiczna forma opisywania rzeczywistości jest nośna, gęsta i pełna treści.
Po 32 latach istnienia Fotodziennik po raz pierwszy ukazuje się w wydaniu książkowym. 25 rocznica Okrągłego Stołu i upadku komunizmu w Polsce to dobra okazja, żeby przypomnieć, jak wyglądało wtedy nasze życie. Ale zamknięcie w ramy książki, nawet jednego rocznika FD okazało się trudniejsze niż przypuszczałam. Choć właściwie nie powinno mnie to dziwić, bo FD od samego początku był dzieckiem krnąbrnym, sprawiającym dużo kłopotów - technicznych, wystawienniczych, cenzuralnych. (...)
Pokazywałam FD w różnych miejscach: w galeriach oficjalnych i na pokazach domowych, na wystawach sztuki awangardowej i na niezależnych wystawach w kościołach. Kartki z FD wisiały na linkach rozciągniętych między drzewami w Turno (1984) - poskręcały się od gorąca i trzeba je było szybko zdejmować. Wisiały na 40-metrowym sznurze w łódzkich Lochach Manhattanu (1989). W 1985 roku Galerie Zyndikaat w Berlinie Zachodnim z trudem pomieściła 600 kartek. A w czasie wernisażu zerwały się plansze dowieszone pośrodku galerii. Z Berlina wystawa została wysłana do Rzymu, gdzie byłam na stypendium Instytutu Papieża Jana Pawła II. Podejrzliwi włoscy celnicy kilka miesięcy przetrzymywali paczki. Do wystawy w Rzymie nie doszło, a kiedy po pół roku zdjęcia wróciły do mnie, wielu kartek brakowało. Zestaw 80 zdjęć objechał USA (1987-1988), gdzie był pokazywany w małych galeriach uniwersyteckich w ramach wystawy Out of Eastem Europe. Kurator John P. Jacob nigdy nie oddał mi zdjęć. W 1990 roku Ministerstwo Spraw Zagranicznych zamówiło u mnie sześćdziesiąt 30-zdjęciowych egzemplarzy FD (1800 odbitek wysuszyłam na jednej dwustronnej suszarce!). Zdjęcia podpisałam w dziesięciu językach, pokazywano je w polskich ambasadach w ponad 60 krajach. Jeden z takich zestawów (zdjęcia naklejone na aluminiową blachę) wrócił do mnie po latach. (...)
Anna Beata Bohdziewicz
1989. Wszystko od nowa. Fotodziennik czyli piosenka o końcu świata / 1989. Life Anew. Photodiary Or A Song On The End Of The World
- Zdjęcia, pomysł, koncepcja graficzna i skany: Anna Beata Bohdziewicz
- Projekt okładki, opracowanie graficzne i typograficzne: Andrzej Łubniewski
- Tłumaczenie: Marcin Wawrzyńczak
- Redakcja i korekta: Malina Kuźniak
- Wydawnictwo: Dom Spotkań z Historią / Monoplan
- Rok wydania: 2014
- ISBN: 978-83-62020-67-6 / 978-83-929366-5-7
- Oprawa: miękka
- Ilość stron: 240
- Wymiary: 222x250mm
- Język: polski, angielski
- Wydanie: pierwsze
Anna Beata Bohdziewicz (ur. 1950 r.) - fotografka niezależna, kuratorka wystaw i autorka tekstów o fotografii. Absolwentka etnografii na Uniwersytecie Warszawskim. Pracowała w filmie jako asystent i II reżyser, współpracując z takimi twórcami, jak: Walerian Borowczyk, Krzysztof Kieślowski, Filip Bajon, Andrzej Trzos-Rastawiecki, Krzysztof Zanussi. W 1980 roku porzuca film na rzecz fotografii. W latach 80. współpracowała z prasą podziemną, po roku 1990 z wolnymi mediami fotografii jako fotograf niezależny. Na przełomie lat 1980/81, uczestnicząc w wydarzeniach związanych z "Solidarnością". Wypracowała własny język fotografii dokumentalnej. Dokumentuje początki przemian politycznych w Polsce. W 1981 fotografuje między innymi: sesję marcową na UW, rejestrację "Solidarności" Rolników Indywidualnych, pogrzeb Prymasa Wyszyńskiego, odsłonięcie Pomnika Ofiar Czerwca ’56 w Poznaniu, marsz głodowy w Łodzi, obie tury I Zjazdu "Solidarności" w Gdańsku. W stanie wojennym współpracuje z podziemnym ruchem wydawniczym oraz uczestniczy w wielu niezależnych wydarzeniach kulturalnych. Tworzy też cykle zdjęć i większe projekty, których realizacja trwa czasami wiele lat. Są to "Kapliczki Warszawskie", "Kosmos", "Antypocztowki", "Piękni i Szczęśliwi" (twarze z bilbordów) czy "Prywatna telewizja". Bohdziewicz jest też autorką licznych recenzji i tekstów o fotografii oraz wywiadów z fotografami, min. z Zofią Rydet, Edwardem Hartwigiem, Annie Leibowitz. Członek ZPAF w latach 1984-2000, członek SFP od 1978 roku. Była kuratorką wielu wystaw fotograficznych, np. "Pod ręką boską" (z Markiem Rostworowskim, Jasna Góra, Częstochowa 1991); "Stan wojenny" (ZPAF, Warszawa 1996); "Warszawa 1943-Warszawa 1944. Fotograf nieznany" (z Anką Grupińską, Zamek Królewski, Warszawa 2002); "Ofiary stanu wojennego" (z Mariuszem Hermanowiczem, wiele miast w Polsce 2006). Fotografie Anny Beaty Bohdziewicz były wielokrotnie prezentowane na wystawach indywidualnych i zbiorowch w Polsce i za granicą. Jest też laureatką wielu nagród, m.in.: nagrody Rady Artystycznej ZPAF za najlepszy debiut w 1985 roku, nagrody Młodych im. St. Wyspiańskiego w 1985 roku, w 1987 roku otrzymała nagrodę Niezależnego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, a w 1998 roku, odznakę Zasłużony Działacz Kultury. W 2007 roku została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za zasługi na polu fotografii niezależnej. W 2010 roku, otrzymała medal "10 lat Instytutu Pamięci Narodowej".