Katalog "Bycie z sacrum" wydany przy okazji wystawy fotografii Andrzeja Różyckiego, która miała miejsce w lipcu i sierpniu 2011 roku, w Galerii Sztuki Wozownia w Toruniu.
Twórczość Andrzeja Różyckiego jest, według mojej koncepcji, koegzystencją bycia z sacrum, którego moc może być inspirującą w religii i sztuce, interpretowanej przez artystę w zadziwiający sposób. Z jednej strony fotografia, najczęściej tworzona w manualny sposób, jest hybrydalnym zjawiskiem plastycznym od lat 60. XX wieku, a z drugiej posiada wartość dokumentu, wynikającego z medium. Łączyła się głównie z malarskim poszukiwaniem związanym z koncepcją neoawangardową a od drugiej połowy lat 80. najczęściej nawiązywała do tradycyjnego przekazu, związanego z istotą sztuki pojmowaną jako działanie symboliczne, o romantycznej tradycji. (...)
Andrzej Różycki, twórca otwarty na wiele różnych postaw, eksperymentujący od początku lat 60. do chwili obecnej z tworzywem fotograficznym i uprawiający "plastyczną przygodę" jest obecnie, obok Jerzego Lewczyńskiego, najwybitniejszym fotografikiem polskim. Od początku swej twórczości wykonywał prace bardzo ważne, należące do najistotniejszych osiągnięć fotografii polskiej, by wymienić tu wspomnianą już Zatrutą studnię, Polską jesień, Klatkę, ale także bliską już ówczesnej koncepcji Zofii Rydet Modlitwę. Artysta uprawia do dziś tzw. "estetykę błędu", m.in. rozdzierając zdjęcia, tonując i malując je farbami, tworząc unikatowe obrazy o formule kolażu i fotomontażu. (...)
Krzysztof Jurecki
Bycie z sacrum
- Fotografia: Andrzej Różycki
- Tekst: Krzysztof Jurecki
- Projekt graficzny: Kazimierz F. Napiórkowski
- Wydawca: Galeria Sztuki Wozownia
- Rok wydania: 2011
- ISBN: 83-89657-92-9
- Oprawa: miękka
- Ilość stron: 36
- Wymiary: 210x210mm
- Język: polski, angielski
- Wydanie: pierwsze
Andrzej Różycki (1942-2021) artysta fotograf, filmowiec, kolekcjoner i znawca sztuki ludowej. Odznaczony medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Członek ZPAF od 1966, a od 2002 członek honorowy. Swoją drogę artystyczną rozpoczynał w Toruniu. Studiował konserwację zabytków i muzealnictwo na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, od 1964 r. razem m. in. z Józefem Robakowskim, Antonim Mikołajczykiem, Czesławem Kuchtą i Jerzym Wardakiem współtworzył grupę fotograficzną Zero 61 (1961-1969). Brał udział w przełomowych dla polskiej fotografii wystawach: Fotografia subiektywna(Kraków, 1968), Kuźnia (Toruń, 1969), Fotografowie poszukujący (Warszawa, 1971). W 1969 r. rozpoczął studia na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi (ukończone w 1975). W 1970 r., wraz z Wojciechem Bruszewskim i Józefem Robakowskim zainicjował działalność Warsztatu Formy Filmowej (1970-1977), uczestniczył w jego najgłośniejszych wystąpieniach m. in. Akcja Warsztat (Muzeum Sztuki w Łodzi, 1973), Przekaz osobowości Wacława Antczaka (XII Biennale w Saõ Paulo, 1973). Do istotnych prezentacji indywidualnych Różyckiego w tamtym okresie należą: Fotografia warunkowa (Łódź, 1973), Konkluzje fotograficzne (Łódź, 1976), Reguły gry (Lublin, 1978), Analityczne rozpoznanie fotografii(Warszawa, 1979) - łączył w nich charakterystyczną dla siebie poetykę z neoawangardowym nastawieniem na badanie struktury samego języka przekazu, jego możliwości i ograniczeń. W 1979 r. wpłynął na powstanie formacji Łódź Kaliska, która obwołała go swoim patronem. W latach 80. jego twórczość ewoluowała w kierunku coraz głębszego nawiązania do sfery sacrum, poruszała wątki antropologiczne, odwoływała się do sztuki i duchowości ludowej m. in. wystawy Koszulki Panny Marii (Łódź, 1986), Moje prywatne kalwarie (Łódź, 1989), Drzewo poznania (Łódź, 1990), Raj tracony (Warszawa, 1990). Ważnymi aspektami dzieła artysty stały się stosunek do przeszłości, również przeszłości fotografii: wystawy Fotografia nostalgiczna (Łódź, 2005), W hołdzie św. pamięci fotografii analogowej (Warszawa, Łódź, 2009), Monidło - wstępna próba rehabilitacji (Lublin, 2011), oraz dyskurs z twórczością Zofii Rydet, m. in. wystawa Fotoandrzejozofia (Łódź, 2010).
