Podczas swoich podróży Leon Barszczewski wykonał ok. 3000 fotografii, z czego zachowało się ok. 600 sztuk. Są to klisze szklane pieczołowicie przechowane przez rodzinę.

Na wystawę składa się 30 plansz ze zdjęciami oraz osobiste przedmioty Barszczewskiego związane z wyprawami w teren. Niektóre zdjęcia opatrzone są oryginalnymi opisami fotografa. Narracja jest niejako dwutorowa – poprzez zdjęcia, także te z albumów rodzinnych poznajemy koleje losu Leona Barszczewskiego oraz oglądamy świat Tadżyków, Uzbeków, Kirgizów.

Wystawa przedstawia zbór fotografii wykonanych podczas służbowego pobytu artysty w Samarkandzie w latach 1876 – 1896.

Zdjęcia przedstawiają widoki gór, rzeki, obozowiska koczowników, wsie i ich mieszkańców, sprzęty, naczynia, narzędzia rolnicze, instrumenty muzyczne, urządzenia techniczne oraz wiele innych. Są portrety typów i grup etnicznych, sceny z życia codziennego. Na zdjęciach autor uwiecznił również niezwykłą architekturę Samarkandy, co jest szczególnie cenne, gdyż miasto pod koniec XIX wieku nawiedziło trzęsienie ziemi.

Prezentowana wystawa to wybór zdjęć z tego zbioru, który jest własnością prywatną Igora Stojeckiego, prawnuka Leona Barszczewskiego. Jest on także autorem koncepcji i wykonawcą projektu.

Fotografie są niezwykłym dowodem wrażliwości i przenikliwości  autora pokazując nieznane oblicze XIX-wiecznej Azji. Sam Barszczewski jest jeszcze jednym przykładem losu Polaków rozrzuconych po świecie, którzy mimo tragicznych dziejów własnej Ojczyzny, żyli godnie i pracowali realizując marzenia i dając świadectwo odwagi, światłości umysłu i hartu ducha.

Leon Barszczewski (1849-1910) - pułkownik wojsk rosyjskich, przyrodnik, geograf, glacjolog, jeden z najaktywniejszych podróżników polskich o bardzo szerokich zainteresowaniach naukowych. W 1866 r. ukończył gimnazjum w Kijowie i wstąpił do szkoły oficerskiej w Odessie. W latach 1876-97 pełnił służbę w oddziale topograficznym garnizonu w Samarkandzie. W tym czasie podejmował liczne wyprawy do różnych krain Turkmenistanu, docierając nawet do podnóży Pamiru. Większość podróży Leon Barszczewski odbywał samotnie lub z eskortą, czasami też przyłączał się do wypraw innych uczonych. Dzięki swojej znajomości regionu został przyjęty do Rosyjskiego Towarzystwa Geograficznego oraz Towarzystwa Przyrodników. W czasie swoich wypraw L. Barszczewski prowadził obserwacje geograficzne oraz badania botaniczne, antropologiczne, etnograficzne, archeologiczne i geologiczne, a przede wszystkim sporządzał bogatą dokumentację fotograficzną. W 1885 r. za swoje fotografie otrzymał złoty medal na wystawie w Paryżu. Ze swoich zbiorów archeologiczno-etnograficznych utworzył Muzeum w Samarkandzie, a kolekcja botaniczno- zoologiczna wzbogaciła muzea Akademii Nauk w Petersburgu. Podczas wojny rosyjsko-japońskiej 1904-05 przebywał na Dalekim Wschodzie. W 1906 zakończył służbę wojskową. L. Barszczewski niewiele publikował. Prawdziwym świadectwem jego pracy naukowej jest bardzo bogaty zbiór klisz fotograficznych, należących do rodziny podróżnika.