Wystawa prezentuje czarno-białe fotografie, które autor wykonał w czasie podróży po Polsce w latach osiemdziesiątych. W odróżnieniu od wydarzeń polityczno-społecznych, jakie interesowały wielu zachodnich fotoreporterów dokumentujących stan wojenny i ostatnie lata komunizmu, Cottin skupił swoją uwagę na portretach zwykłych ludzi.

Andrzej Wajda o projekcie Cottin'a napisał: "Portretując Polaków stworzył fragment obrazu społeczeństwa tamtych czasów. Bohaterami Jego opowieści są m. in. robotnicy, rolnicy, intelektualiści i artyści. Spotkani podczas podróży po Polsce ludzie byli fotografowani w swoich mieszkaniach, domach, gospodarstwach i miejscach pracy. Obdarzając fotografa ogromnym zaufaniem na chwilę powierzali mu swoją prywatność. To, co uderza w tych zdjęciach, to uchwycony w kadrze wyraz nadziei widoczny w oczach portretowanych osób."

Jest tu Daniel Olbrychski, reżyser Janusz Majewski, pisarz Andrzej Kuśniewicz, ówczesna aktorka Teatru Współczesnego w Warszawie, Zofia Saretok. Jest, ma się rozumieć, Lech Wałęsa. Ale Cottin uwiecznia na swych fotografiach wrocławskie dzieci na ich podwórku, sprzedawczynie ówczesnych sklepów spożywczych, pracownice zakładów gastronomicznych, robotników, pełne wigoru góralki... A wszystko w konwencji czarno - białej.