Masza Iwaszincowa (1942-2000) - rosyjska niezależna fotografka przez prawie 40 lat robiła zdjęcia, których nikt nie oglądał. Archiwum przez wiele lat zakurzone ukryte było na strychu rodzinnego domu w Sankt Petersburgu. Fotografowała głównie życie toczące się na ulicach dawnego Leningradu, dokumentując życie w Zwiazku Radzieckim. Spuściznę artystki zawierające około 30 tysiący negatywów i kilkaset wywołanych zdjęć wraz z pamiętnikami odkryła jej córka Asja Iwaszincowa-Melkumian wraz ze swoim mężem Egorem.

Masza Iwaszincowa urodziła się 23 marca 1942 roku, mieszkała w Leningradzie, żyła w realiach ZSRR i postkomunistycznej Rosji. Początkowo uczyła sie w szkole baletowej, potem w technikum. W późniejszym czasie była również krytykiem teatralnym, bibliotekarką, szatniarką, mechanikiem windy i ochraniarzem. Fotografią zainteresowała się w wieku osiemnastu lat, kiedy dostała w prezencie swój pierwszy aparat fotograficzny. Od tej pory niemal się z nim nie rozstawała. Wykorzystywała fotografię jako zapis, dziennik swojego życia. Dokumentowała życie uliczne które było jednym z najważniejszych tematów w jej fotografii. Fotografowała ludzi spotykanych na co dzień na ulicach, bezpańskie psy, dzieci, parki, witryny sklepów, budowle, pomniki bądź najbliższych, tworzyła archiwum i obraz codziennego życia w Związku Radzieckim. Była to nie tylko fotografia uliczna ale głównie Rosja, jakiej nie znamy, życie zwykłych ludzi za Żelazną Kurtyną gdy "zimna wojna" była u swego szczytu. Fotografowała również rosyjską bohemę w której kręgach się obracała.

Była niezwykle zaangażowana w fotograficzny i poetycki ruch podziemny Leningradu w latach 1960 - 1980. W tych latach w Związku Radzieckim fotografowie niezależni mogli być uznani za szpiegów, mogli zostać aresztowani, a ich aparaty fotograficzne i filmy można było bez problemu skonfiskować. Podziemny Leningrad był bardzo niewielką niezależną grupą, będąc w opozycji do oficjalnej sowieckiej fotografii propagandowej tamtych czasów. Fotografując cały czas ukrywała przed światem swoją artystyczną osobowość.

W tym czasie spotykała się z trzema geniuszami tamtych czasów - fotografem Borisem Smelowem, poetą Wiktorem Kriwulinem i lingwistą Melwarem Melkumjanem. Każdy z nich był wybitnym przedstawicielem swojej profesji. W tym właśnie Asja - córka Maszy Iwaszincowy - upatruje poczucia niższości i ukrywania własnego talentu przez matkę. Artystka rzadko pokazywała swoje zdjęcia komukolwiek. Zresztą sama nie była specjalnie zainteresowana ich oglądaniem. Rzadko robiła odbitki zdjęć. Obcując na co dzień z geniuszami, czuła się niewystarczająco dobra, mniej utalentowana, nie dość wybitna. Choć bardzo kochała fotografię, obawiała się krytyki i nie miała odwagi pokazać swoich zdjęć ludziom.

Dzieki córce Maszy Iwaszincowy powstała strona internetowa poświęcona artystce na której prezentowany jest bogaty dorobek fotograficzny oraz talent matki. Rozpoczął się również proces digitalizacji odnalezionych negatywów oraz zdjęć. Wkrótce ma powstać również film dokumentalny poświęcony artystce.

Masza Iwaszincowa zmarła 13 lipca 2000 roku po wielu latach choroby. Miała 58 lat.

Wybrane prezentacje i wystawy indywidualne

• 2019 - 2020 r. - "Chiaroscuro" - Juhan Kuus Documentary Photo Centre - Tallinn - Estonia
• 2018 r. - Masha: Street Photography - International Center of Photography (ICP Museum) - New York - USA
• 2018 r. - Wyjście z cienia - w ramach Vintage Photo Festiwal - "Jedynak" - Bydgoszcz

Strona www: http://mashaivashintsova.com