Od wielu lat zajmuję się fotografią portretową. Kiedyś była to swego rodzaju notatka fotograficzna i zapis powstający bez konkretnego planu. Z czasem okazała się świadomym działaniem, chęcią zatrzymania czasu, zapisania obserwacji, spostrzeżeń oraz uchwycenia obiektywem aparatu czegoś pozornie nieuchwytnego. Oczy, zmarszczki, układ ust oraz mimika twarzy dokładnie opisują emocje, stan ducha - a w końcu bagaż osobistych przeżyć. Każda twarz jest inna, wyjątkowa, każda na miarę życiowych doświadczeń i cech charakteru emanuje innymi informacjami. Każda tworząc niezwykły pejzaż bez wątpienia jest lustrem właściciela.

Równolegle z fascynacją portretem od zawsze wielkie znaczenie ma dla mnie fotografia krajobrazu. Pierwsze pejzaże były rejestracją miejsca, jego uroku i kolorytu. Z czasem zacząłem poszukiwać sytuacji plenerowych odpowiadających moim emocjom, stosownie wybrany motyw, czas fotografowania i światło pozwalały na wyrażenie ich za pomocą fotograficznego obrazu. Próba opisania osobowości portretowanych postaci poprzez zastawienie portretu z pejzażem, jako dwóch spójnych formalnie i znaczeniowo elementów, stała się osobistym wyzwaniem.