Fotografia dokumentalna była dla niego dokładnie tym, czym jest według definicji: zapisem rzeczywistości – twierdzi Monika Piotrowska z Instytutu Fotografii proFOTOGRAFIA, kurator wystawy i kontynuuje. – Zapis rzeczywistości jest w tych zdjęciach mocny i wyrazisty, jak codzienność, jak kromka chleba, którą każdy zjada na śniadanie. Stachowiak uważał, że tak naprawdę stale robi to samo zdjęcie – nigdy niedokończone.

Mariusz Stachowiak - (ur. 1956 r. w Gnieźnie, zm. 2006 r.). W latach 1982-1990 pracował jako fotoreporter „Wprost”, tworząc w poważnym stopniu markę fotografii tego tygodnika. Później przeszedł do Dziennika Poznańskiego (1991-1993), gdzie zaczął poddawać swoje zdjęcia obróbce komputerowej. Od 1993 r. funkcjonował jako fotograf niezależny i związał się z teatrem. Fotografując w teatrze imponował reżyserom rozwiązaniami formalnymi, wykazującymi wyczucie specyfiki, klimatu i języka poszczególnych przedstawień. Zostawił po sobie olbrzymie, w większości nieprzebadane archiwum.