W swoich fotografiach stara się ona ukazać nieubłagany upływ czasu, tempo współczesnego życia, któremu towarzyszą wszechobecne przekazy reklamowe, kontrasty czy niedopowiedzenia. Przygląda się zwłaszcza ludziom starszym, którzy stanowią określaną przez nią "odrębną społeczność". Dostrzega ich zagubienie i niedopasowanie do otaczającej rzeczywistości, spowodowane rozwojem technologii oraz szybkim tempem życia. Za pomocą kontrastu próbuje wskazać istotne różnice międzypokoleniowe.

Jak sama mówi: „Od początku przede wszystkim fascynują mnie ludzie i ich naturalność przenikająca przez zgiełk szarej rzeczywistości. Szukam niuansów i detali wyrażających się w wyrazach twarzy, drobnych gestach, spojrzeniach. Przyglądam się życiu z bliska, chcąc zawrzeć w kadrze mój sposób postrzegania, interpretowania i rozumienia. Im dłużej fotografuję, tym bardziej to, co wydawało mi się do tej pory znajome, staje się tajemniczą zagadką, którą z niezwykłą radością bezustannie próbuję rozwikłać. To niesamowite, ile dzieje się wokół - współistnienie pokoleń, ludzkie reakcje, ich emocje. Wyrwane z kontekstu nic nie znaczą, jednak dla mnie stanowią swego rodzaju odzwierciedlenie najprawdziwszych historii. Odkrywam je na ulicach dużego, zatłoczonego miasta, przyglądając się "zwykłym" scenom z życia codziennego.

W fotografii ulicznej preferuję czerń i biel, gdyż w takich właśnie barwach widzę swoje miasto, otaczających mnie ludzi i klimat codzienności”.