Wystawa jest próbą spojrzenia wstecz. Dwadzieścia lat to niemały kawał historii. Zwłaszcza takie 20 lat, które wywróciły cały świat do góry nogami.

Przez te dwie dekady "Gazeta Wyborcza" próbowała rejestrować zmiany na świecie, opisywać, interpretować, a nieraz - wywoływać. Chcieliśmy służyć wolności i prawdzie, chcieliśmy współtworzyć swobodną debatę w wolnej i pluralistycznej Polsce, chcieliśmy bronić ducha solidarności i tolerancji. Świat się zmieniał; to, co nie możliwe, stawało się możliwe.

 

Prezentowana wystawa ma wielu bohaterów. Wśród nich wielcy Polacy: Jerzy Giedroyc, Wisława Szymborska, Andrzej Wajda. A obok: urzędnicy, nauczycielki, rolnicy, feministki, Romowie, bezrobotni, anonimowi przechodnie, czy nietypowe spotkania współobywateli, których Jerzy Gumowski fotografował z lotu ptaka. Jednak głównym bohaterem jest zmiana.

Kolejnym bohaterem wystawy są zbiorowe emocje: wydarzenia polityczne, ekonomiczne, religijne, sportowe. Niekończące się debaty o kształcie polskiej szkoły, reformie służby zdrowia, Kościele, homofobii, lustracji, antysemityzmie. I wreszcie codzienność każdego z nas nieujęta w ramy wydarzeń i dat. Kalejdoskop zaskakujących, dynamicznych sytuacji, w których zawiera się paradoks – polska rzeczywistość dorasta do europejskiej normy.

 

To dwudziestolecie obfitowało w wielkie wydarzenia, ostre konflikty, zaskakujące przemiany. Te dwie dekady dla nas Polaków to chyba najszczęśliwsze lata wciągu ostatnich trzech stuleci. Oczywiście, był to czas dumy z własnych dokonań, ale przecież i wstydu za draństwa i ludzkie krzywdy, które dokonywały się na naszych oczach. Wystawa stara się przypomnieć o tym wszystkim.