El Lissitzky (wł. Łazar Markowicz Lisickij) jeden z najważniejszych artystów Rosyjskiej awangardy. Urodzony w 1890 roku w miejscowości Poczinok koło Smoleńska. Z wykształcenia architekt, studiował architekturę na Wyższej Szkole Technicznej w Darmstadt. Zdobył jednak sławę na polu malarstwa, typografii i fotografii jako pełen innowacji intelektualista wnoszący znaczny wkład w popularyzację idei konstruktywizmu i suprematyzmu.
El Lissitzky został sławny dzięki pracy Proun, który był "projektem potwierdzającym nadejście nowego", poprzez który artysta pokazywał utopię budowania nowej przestrzeni, co w zamyśle miało odonosić sie do nowego porządku społecznego.
Około 1919 roku związał się ze środowiskiem konstruktywistów, między innymi z Chagallem, Malewiczem. Artysya uczył w Szkole Sztuk Strogonowa (od 1918 szkoła nosiła nazwę Swomas, od 1921 roku ponownie zmieniono nazwę na Wchutiemas) - centrum supermatyzmu i konstruktywizmu w rewolucyjnej Rosji. Prowadził eksperymenty fotograficzne od wczesnych lat 20-tych., głownie były to fotomontażei fotogramy. Najchętniej układał kompozycje z przedmiotów domowego użytku: łyżek, szklanek, serwetek. Jednak w przeciwieństwie do Laszlo Moholy-Nagya nie starał się stworzyć przestrzeni oświetlonej niematerialnym światłem.
W artykule opublikowanym w 1929 roku przedstawił swoje poglądy jako "Język fotografii nie jest językiem malarskim a fotografia ma właściwości, które nie sa dostepne malarzom. Te własciwosci wiążą się z istotą samego materiału fotograficznego i muszą się rozwinąć, jeśli fotografia ma zmienić sie w sztukę, w fotogram".
El Lissitzky używał fotogramów i fotomontaży do projektów reklamowych i plakatów. Jeden z jego najbardziej znanych projektów to monumentalny fotomontaż z wycinków prasowych i fotogramów zrobionych dla radzieckiego pawilonu na międzynarodowej wystawie prasowej "Pressa" w Kolonii w 1928 roku.
{nomultithumb}
