Fototeka - Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego

Głównym celem strategicznym jest digitalizacja zbiorów, przy jednoczesnym zachowaniu integralności kolekcji archiwalnej. Ogromna większość zbiorów pochodzi sprzed II wojny światowej, w tym stosunkowo dużo - z przełomu wieków XIX i XX. Podstawę kolekcji stanowią odbitki, przeważnie formatu 13x18 lub większe, ukazujące dzieła sztuki z dawnych i obecnych terenów Polski, ze szczególnym uwzględnieniem Małopolski i Krakowa. Wśród autorów spotkać można nazwiska najwybitniejszych polskich fotografów: Ignacego Kriegera, Józefa Jaworskiego, Jana Bułhaka i Stanisława Kolowcy. Oddzielną grupę tworzą też fotografie dzieł sztuki obcej, przede wszystkim włoskiej (do w. XVIII włącznie), zamawiane w znanych agencjach fotograficznych (Alinari, Brogi, Anderson). Kolekcja negatywów obejmuje przede wszystkim klisze 13x18 cm, na szkle i folii, głównie autorstwa instytutowego fotografa W. Gumuły. W przeważającej większości ukazują one zabytki polskie, można też wyodrębnić niewielki zbiór fotografii dzieł malarstwa polskiego po 1945 roku. Fototeka posiada także ponad 10 000 szklanych przezroczy formatu 8,2x8,2 cm, niegdyś używanych do wykładów. Znaczna ich ilość pochodzi z berlińskiej firmy Franza Stoedtnera, a także ze znanego lipskiego wydawnictwa E. A. Seeman, reprezentowane są także Krakowska Pracownia Przezroczy Józefa Cieślińskiego, pracownia Jana Bułhaka i in. W przeciwieństwie do wielu placówek akademickich, w Fototece Instytutu Historii Sztuki UJ nie przechowuje się natomiast zbioru slajdów małoobrazkowych, do niedawna jeszcze służących do celów dydaktycznych.