Galeria Epicentrum w Chełmku zaprasza w piątek 2 grudnia 2022 roku, o godz. 18.00 na otwarcie wystawy fotografii Joanny Chrząszcz "Światło(cienie)".

Wystawa "ŚWIATŁO(CIENIE)" jest konsekwencją mojej wcześniejszej wystawy fotograficznej "W mroku". Tym razem postanowiłam dokonać przejścia z mroku w jasność i z jasności w mrok, przy czym najbardziej istotna jest dla mnie przestrzeń pomiędzy tymi dwoma światami. Dla mnie niebagatelne znaczenie ma samo przejście, jako wyznacznik pokonywania czasu i przestrzeni mi danej, a właściwie zadanej. Zdecydowałam się tym samym na odczarowanie mroku, powszechnie kojarzonego ze smutkiem, złem, samotnością czy alienacją. Pomocną wydaje się Biblia, w której znajdziemy interpretację mroku jako tego elementu rzeczywistości, z którego w czwartym dniu stwarzania świata powstała jasność. Jasność i mrok nie mogą bez siebie istnieć. Są one dla Boga dobre i stanowią trwały kontrast. Tutaj naprzeciw wychodzi koncepcja Johana Huizinga, dla którego "trwały kontrast" wprowadza w życie "żywiołowy wdzięk i namiętną sugestywność". Te powodują, że istnienie jawi się jako galeria barw i smaków, czyniąc je pełnym, soczystszym, bogatszym. Moje wędrowanie pomiędzy jasnością i mrokiem to również poszukiwanie harmonii. Staram się uchwycić to, co w chaosie rzeczywiści porządkuje nasza percepcja świata. Dla mnie chaos natury - słuszny, twórczy i będący praojcem wszelkiej materii – jest ujarzmiany przez kulturę, a zatem ten element działań ludzkości, który świadczy o sile człowieka. Światłocień, jako dziecię jasności i mroku, stanowi dla mnie płaszczyznę bogatą w faktury, gradacje i struktury. Sięgam po nie swym wzrokiem, często wychwytuję mimochodem, bez aranżacji i ustawiania. I jeśli to tylko możliwe, dotykam potem dłońmi tych oceanów doznań a są one: chropowate, gładkie, puszyste, zimne, drażniące. Dotyk ma być utrwaleniem mojego postrzegania sytuacji zastanej, a tę starałam się ująć w ramy wystawy "ŚWIATŁO(CIENIE)".

Joanna Chrząszcz - "Ukończyłam liceum plastyczne w Nowym Wiśniczu, filologię rosyjską, kulturoznawstwo na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz studia podyplomowe "Totalitaryzm-Nazizm-Holokaust". Pracuję jako konserwatorka. Lubię podróżować – poznawać nowe miejsca i ludzi. Fotografowanie to dla mnie rejestracja otaczającego mnie świata, którą dzielę się z innymi przy okazji indywidualnych i zbiorowych wystaw. Lubię spoglądać na ludzi i otaczające mnie zjawiska zza obiektywu, by z niekrępującej fotografowanych perspektywy uchwycić to, co ulotne i piękne. Mam szczególną słabość do fotografowania architektury i rzeźb. Wynika to z mojego wykształcenia, wykonywanego zawodu, a także chęci zmierzenia się z tym, czemu często uwagi nie poświęcamy. Przemieszczając się ulicami naszych miast, czy też odwiedzając bardziej lub mniej znane galerie sztuki, nasz wzrok często pomija sytuacje niecodzienne, wyjątkowe. W takiej scenerii dostrzegam gry świateł I cieni ale nade wszystko człowieka, którego obecność nadaje każdemu otoczeniu nowego wymiaru interpretacyjnego. W fotografii lubię przenikanie świateł i cieni, czyli wszystko to co tworzy trójwymiarowość, przestrzeń, głębie obrazu. Fotografowanie to dla mnie pasja, ale także ten obszar życia, który nadaje sens memu “tu i teraz"."

Joanna Chrząszcz - Światło(cienie)