"Moja podróż  na Islandię była z wielu powodów niezwykła. To miejsce samo mnie wybrało. Poproszono mnie o poprowadzenie warsztatów fotograficznych, więc nagle znalazłam się w bardzo dziwnym miejscu. Zaskoczyła mnie otwarta po horyzont przestrzeń, pokryta ciemną lawą wulkaniczną, pozbawiona drzew oraz nieustanne towarzystwo wiatru. Ponieważ był to czerwiec, czyli pora przesilenia letniego, słońce prawie w ogóle nie schodziło poza horyzont. Dzień nigdy się nie kończył. Długie cienie i niezwykłe światło nisko położonego słońca tworzą aurę wiekszości moich zdjęć. Ze względu na wiejący wiatr i brak nocy, nie mogłam spać."

"Większość zdjęć powstała z bezsenności około godziny pierwszej w nocy. Zegarek z niewiadomych powodów przestał pracować, więc całkowicie straciłam poczucie czasu. To właśnie był mój stan wewnętrzny, w którym powstała większość moich fotografii. Poza czasem i przestrzenią. W takim stanie symboliczny sens wszystkiego, co postrzegamy, odsłania się przed nami w sposób naturalny."

"Całkowite zespolenie z tym, co pojawia się na zewnątrz oraz dostrzeganie zależności pomiędzy wszystkimi zjawiskami i jednocześnie wyrazistości każdego poszczególnego zjawiska stanowi zasadę mandali. W mandali wszystko skupione jest wokół przestrzeni bez środka, w której nie ma obserwatora. Każde doświadczenie prowadzi do kolejnego, a wszystkie są ze sobą powiązane. Wzór, w jaki układają się kolejne doświadcznia wizualne stają się nagle klarowne, ponieważ patrzymy na nie bez uprzedzeń, bez osądzania i kategoryzacji rozumu. Świadomość staje się czysta i sięga wszędzie. Użycie aparatu panoramicznego miało dodatkowo spotęgować wrażenie niekończącej się przestrzeni".

Izabela Jaroszewska

Wystawa Islandia,prezentowana w Muzeum Ziemi PAN, zrealizowana została w ramach VI    Warszawskiego Festiwalu Fotografii Artystycznej.