Żeby lepiej poczuć Moskwę wiele spaceruję, piszę o niej i fotografuję ją - odchodzącą do historii starą Moskwę ze skrzypieniem, a często i z płaczem; rosnącą jak na drożdżach nową Moskwę; tłoczącą się i rozpychającą się łokciami; dziko trąbiącą w nieskończonych korkach; budzącą się z kamiennego snu poranną Moskwę… Mój aparat fotograficzny każdego dnia podróżuje ze mną w torbie, tylko po to, żeby udokumentować właśnie te chwile, które pojawiają się nagle i które moje oko widzi jako najprawdziwszą Moskwę. Moskwa w ogóle, jak mi wydaje się, nie jest jednym miastem, ale wieloma równolegle istniejącymi światami, w których ludzie spieszą w przyszłość, każdy swoją drogą, jakby ożywiając się nawzajem…