Technologia oraz budowa filtrów polaryzacyjnych, znana jest w głównych zarysach już od lat trzydziestych dziewiętnastego wieku. Nie jest więc niczym nowym, a jednak nadal wyprodukowanie dobrego filtra polaryzacyjnego jest trudne do osiągnięcia i wymaga zaawansowanych narzędzi. Unowocześnienia w technologii wytwarzania tego rodzaju filtrów dotyczą głównie coraz bardziej restrykcyjnej kontroli jakości na kolejnych etapach produkcji oraz na stosowaniu coraz lepszych folii polaryzacyjnych.
Promieniowanie świetlne, ze źródła naturalnego czy sztucznego, składa się z promieni wibrujących we wszystkich kierunkach. Zwykłe światło, w którym ułożenie promieni jest całkowicie chaotyczne, nazywane jest światłem niespolaryzowanym. Kiedy światło wibruje głównie w jednym kierunku, staje się światłem spolaryzowanym. Aby zrozumieć, jak przebiega polaryzacja, można wyobrazić sobie linę przywiązaną jednym końcem do pnia drzewa. Drugi koniec liny trzymamy w ręku w taki sposób, aby lina była prostopadła w stosunku do pnia. Jeśli teraz potrząśniesz liną w górę i w dół, wibracje wywołane tym ruchem będą przesuwać się w kierunku drzewa ruchem sinusoidalnym (w górę i w dół). Jeśli jednocześnie zaczniesz potrząsać liną także na boki (w płaszczyźnie poziomej), wibracje będą podążać w kierunku pnia drzewa pod kątem prostym w stosunku do kierunku pionowego. Wyobraź sobie teraz, że potrząsasz liną we wszystkich możliwych kierunkach naraz, a będziesz blisko uzmysłowienia sobie, jak zachowuje się niespolaryzowane światło. Następnie pomyśl, że lina na swej drodze w kierunku drzewa napotyka ogrodzenie z palików. Między palikami są wolne przestrzenie, biegnące pionowo. Jeśli teraz potrząśniesz liną we wszystkich możliwych kierunkach, tylko wibracje biegnące równolegle w stosunku do przerw między palikami przedostaną się dalej. Wibracje (promienie światła) poziome uderzą w paliki i zostaną zatrzymane (wygaszone).
Taka jest mniej wiecej zasada działani filtrów polaryzacyjnych.
Zastosowanie filtrów polaryzacyjnych w fotografii pejzażu daje doskonały efekt przyciemnienia nieba i wydobycia chmur: błękit nieba ulega znacznie silniejszej polaryzacji niż światło odbijane przez chmury. Filtry polaryzacyjne pozwalają także uzyskać głęboką, nasyconą zieleń liści i redukują niepożądany efekt smogu, pojawiający się na horyzoncie przy fotografowaniu pejzażu miejskiego.
Przy pomocy odpowiednio ustawionego filtra, w idealnych warunkach, możliwa jest całkowita eliminacja odbić. Dzieje się tak, kiedy kąt padania światła i kąt, pod jakim wykonuje się zdjęcie, są niemal identyczne. Kąt maksymalnej polaryzacji wynosi ok. 30-40°. Działanie filtra polaryzacyjnego można obserwować na matówce, obracając przedni pierścień filtra.
Warto przeczytać: