Muzeum Śląska Opolskiego w Opolu zaprasza 27 czerwca 2025 o godz. 19.00 na otwarcie wystawy fotografii Ewy Rubinstein "Elegie. Fotografie z lat 1967-1990". Wystawa została zorganizowana w ramach 15. Opolskiego Festiwalu Fotografii, potrwa do 16 października 2025 roku.

Elegie. Fotografie z lat 1967-1990 Ewy Rubinstein prezentują wyjątkowy dorobek artystki, która jest mistrzynią uchwycania delikatnych śladów ludzkiej obecności. Jej fotografie zapisują sferę, w której odcisk bytności człowieka jest ledwo zauważalny – zmiętą pościel, uchylone drzwi, zasuszone kwiaty, wydętą przeciągiem firankę czy drabinę pozostawioną w sadzie. To wyróżnialne, charakterystyczne widzenie detalu, naznaczone samotnością i refleksją nad przemijaniem. Rubinstein nie koncentruje się jedynie na przedmiotach, ale tworzy swego rodzaju elegię o człowieku. Jak sama przyznaje, każda fotografia jest opowiadaniem o własnym stanie ducha i emocjach, stanowiąc „zastraszająco wierny autoportret autora”. Artystka wierzy, że fotografia to więcej niż obrazy – to „ciąg snów na jawie”, których właściwe rozszyfrowanie może zająć wiele lat. Jej fotografie, choć często przedstawiają puste wnętrza i przestrzenie, emanują obecnością człowieka, który właśnie opuścił to miejsce, zapraszając widza do tworzenia własnych historii ożywiających te pozornie martwe kadry. Każda praca na wystawie opowiada historię, wywołuje emocje i zachęca do głębokiej kontemplacji. Andre Kertesz podkreślał, że artystka potrafi „przetłumaczyć zwyczajne drobiazgi własnego życia na oszałamiające i głębokie w wyrazie fotografie”, ustanowił nowy kanon dla fotografów na całym świecie i stanowi zaproszenie do poznania nie tylko otaczającego świata, ale również – a może przede wszystkim – samego siebie.

Ewa Rubinstein (USA), fotografka, w młodości tancerka i aktorka. Urodziła się w Buenos Aires w Argentynie w 1933 roku. Właśnie jej ojciec, genialny pianista, odbywał tournée po Ameryce Południowej i podróżował z żoną Aniela z Młynarskich Rubinstein, córką Emila Młynarskiego, znanego skrzypka i kompozytora, dyrygenta, dyrektora Opery Warszawskiej. Do wybuchu II WŚ mieszkała z rodzicami i bratem w Paryżu. W 1939 rodzice małej Ewy postanowili emigrować do Stanów Zjednoczonych. Najpierw zamieszkali w Nowym Jorku, a później w Los Angeles w Beverly Hills. Młoda Ewa uczyła się baletu w Nowym Jorku, a później występowała również jako aktorka w teatrze na Broadwayu. Artystycznemu rozwojowi autorki sprzyjała twórcza atmosfera rodzinnego domu. Jej matka, jako osoba bardzo towarzyska i posługująca się wieloma językami, stworzyła dom, w którym bywały największe hollywoodzkie gwiazdy. Wśród gości Rubinsteinów byli: Charlie Chaplin, Grace Kelly czy Cary Grant. Studiowała w Scripps College i na Wydziale Teatralnym Uniwersytetu Kalifornijskiego. Profesjonalnie zajęła się fotografią dopiero w 1967 roku. Była już po rozwodzie z mężem pastorem i obrońcą praw człowieka Williamen Sloanem Coffinem Jr. Zaczęła zajmować się fotografią, początkowo komercyjną. Uczyła się jej u Saena Kernana, następnie studiowała u Lisette Model, Jima Hughesa, Kena Heymana i Diane Arbus. Zajmowała się fotografią portretową i dokumentalną. Rozpoczęła współpracę z wydawnictwami i czasopismami, tworzyła fotografie dla magazynu „Vogue”, publikowała w Europie, Stanach Zjednoczonych i Ameryce Południowej. W swoim dorobku ma ponad 100 indywidualnych wystaw fotograficznych na całym świecie. Wydała kilka albumów fotograficznych. Trzy z nich zostały opublikowane w Polsce. Należy do American Society of Media Photographers i Polish Institute of Arts and Science of America.

Ewa Rubinstein - Elegie. Fotografie z lat 1967-1990