Wspólny katalog dwóch wystaw fotografii Andrzeja Różyckiego "Chodzę swoimi drogami" która miała miejsce w Muzeum Historii Fotografii w Krakowie oraz wystawy "Dotknięcie" w Dominik Rostworowski Gallery które odbywały się w ramach Festiwalu Miesiąc Fotografii w Krakowie w 2004 roku.
Andrzej Różycki jest uznanym i cenionym fotografikiem, reżyserem filmów penetrujących przeważnie świat nieistniejącej kultury ludowej, a także kolekcjonerem sztuki naiwnej. W każdej z tych ról prezentowano go już wielokrotnie, choć jak dotąd wycinkowo. Były to prezentacje wynikające z zainteresowań galerii czy profilu periodyków. Najwyższy chyba czas pokazać twórczość Andrzeja Różyckiego w całej jej złożoności, przecież autor ten obecny jest w polskiej sztuce od lat sześćdziesiątych. Tak przemyślana prezentacja tym bardziej wydaje się konieczna, iż wszystkie pasje artysty - fotografia, film, kolekcjonerstwo - uzupełniają się, wpływają na siebie wzajemnie, warunkują się. U początku artystycznej drogi była jednak fotografia i to ona pozostała najważniejsza. (...)
Chodzę swoimi drogami / Dotknięcie
- Fotografie: Andrzej Różycki
- Scenariusz i koncepcja projektu: Marek Janczyk, Iwona Święch
- Tłumaczenie: Michał Pawica
- Opracowanie graficzne: Agnieszka Bartkiowicz, Rafał Bartkiowicz
- Wydawca: Muzeum Historii Fotografii w Krakowie
- ISBN: 83-89177-16-1
- Rok wydania: 2004
- Ilość stron: 60
- Wymiary: 210×210mm
- Oprawa: miękka
- Język: polski, angielski
- Wydanie: pierwsze
Andrzej Różycki (ur. 1942 r.) artysta fotograf, filmowiec, kolekcjoner i znawca sztuki ludowej. Odznaczony medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Członek ZPAF od 1966, a od 2002 członek honorowy. Swoją drogę artystyczną rozpoczynał w Toruniu. Studiował konserwację zabytków i muzealnictwo na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, od 1964 r. razem m. in. z Józefem Robakowskim, Antonim Mikołajczykiem, Czesławem Kuchtą i Jerzym Wardakiem współtworzył grupę fotograficzną Zero 61 (1961-1969). Brał udział w przełomowych dla polskiej fotografii wystawach: Fotografia subiektywna(Kraków, 1968), Kuźnia (Toruń, 1969), Fotografowie poszukujący (Warszawa, 1971). W 1969 r. rozpoczął studia na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi (ukończone w 1975). W 1970 r., wraz z Wojciechem Bruszewskim i Józefem Robakowskim zainicjował działalność Warsztatu Formy Filmowej (1970-1977), uczestniczył w jego najgłośniejszych wystąpieniach m. in. Akcja Warsztat (Muzeum Sztuki w Łodzi, 1973), Przekaz osobowości Wacława Antczaka (XII Biennale w Saõ Paulo, 1973). Do istotnych prezentacji indywidualnych Różyckiego w tamtym okresie należą: Fotografia warunkowa (Łódź, 1973), Konkluzje fotograficzne (Łódź, 1976), Reguły gry (Lublin, 1978), Analityczne rozpoznanie fotografii(Warszawa, 1979) - łączył w nich charakterystyczną dla siebie poetykę z neoawangardowym nastawieniem na badanie struktury samego języka przekazu, jego możliwości i ograniczeń. W 1979 r. wpłynął na powstanie formacji Łódź Kaliska, która obwołała go swoim patronem. W latach 80. jego twórczość ewoluowała w kierunku coraz głębszego nawiązania do sfery sacrum, poruszała wątki antropologiczne, odwoływała się do sztuki i duchowości ludowej m. in. wystawy Koszulki Panny Marii (Łódź, 1986), Moje prywatne kalwarie (Łódź, 1989), Drzewo poznania (Łódź, 1990), Raj tracony (Warszawa, 1990). Ważnymi aspektami dzieła artysty stały się stosunek do przeszłości, również przeszłości fotografii: wystawy Fotografia nostalgiczna (Łódź, 2005), W hołdzie św. pamięci fotografii analogowej (Warszawa, Łódź, 2009), Monidło - wstępna próba rehabilitacji (Lublin, 2011), oraz dyskurs z twórczością Zofii Rydet, m. in. wystawa Fotoandrzejozofia (Łódź, 2010). Andrzej Różycki zmarł 12 grudnia 2021 roku, w wieku 79 lat.