Wystawa w galerii Asymetria, obrazuje efekt tych przemian. Pokazanych zostanie 27 prac autora z lat 50-tych wykonanych w Gliwicach. Ich niektóre tytuły takie jak: Niszczejące domostwo, Bryły i cienie, Znój, Ludzkie drogi, Gra dachów, Szczurza ścieżka, Zbłąkany promień, Martwe wino wykazują zawieszenie pomiędzy estetyzmem a zaangażowaniem w „Antyfotografię”. Drabina i skrzynie ukazane na fotografii Sheybala urzekają swym pięknem, ale piękno to drąży melancholia porzuconych rzeczy, skazanych już na bezużyteczność. Oto początek odysei gliwickiej. 


Adam Sheybal (1894 - 1965) - przedwojenny inteligent (major Wojska Polskiego, rozpoczęte studia prawnicze we Lwowie) z pasją fotograficzną, zamieszkał w 1946 roku w Gliwicach. Tutaj podjął pracę m.in. w Biurze Projektów Przemysłu Chemicznego, do którego w 1951 r. trafił również Jerzy Lewczyński. Przyjaźń tych dwóch osób wyznaczyła ścieżkę jednego z głównych nurtów tego, co nazywamy fenomenem fotograficznego środowiska gliwickiego. Miał on wówczas charakter ruchu amatorskiego, ale w 1951 zaowocował powstaniem w Gliwicach oddziału Polskiego Towarzystwa Fotograficznego. Ci amatorzy jednak nie byli wcale nieprofesjonalni. Adam Sheybal przed wojną organizował w Warszawie wspólną wystawę fotografii z Henrykiem Wojciechowskim (1932), jego fotografie ilustrują przewodniki Mieczysława Orłowicza, a także znalazły się w Almanachu fotografii polskiej (1932).